💢 تحریم و تقیه در هندسه فکری علامه جوادی آملی
✍ امین دهقانی
بر اساس دهها و صدها جلسات درس اخلاقی که در پای منبر علامه جوادی آملی توفیق حضور داشتهام، به تبیین دیدگاه ایشان در این زمینه میپردازم:
در سالهای اخیر (عمدتا منظور ۸سال دوره حسن روحانی است) استاد جوادی آملی به اقتضای مواضع سیاسی و بین المللی و اقتصادی دولت وقت، مواضعی را اتخاذ میکردند.
به عنوان نمونه:
🔸وقتی که واژه "تحریم" ورد زبان رئیس جمهور بود، علامه جوادی به تندی و با سجع و قافیه خاص به خود فرمودند: این کشور به خون شهدا معطره اونی که میگه تحریمیم تحریمیم معطله.
🔸و بارها و به کررات فرمودند: این کشور همه چیز دارد. اگر دور این کشور را سیم خاردار بکشید از جهت غنا به خوبی روی پای خود میتواند بایستد. این کشور همه چیز دارد الا عرضه [مدیران]
🔸در زمینه نقد دیدگاه سست کنار آمدن و انفعال در مواضع هستهای هم میفرمودند: کشور موش و گاو پرست هند امور هستهای داشته باشد اما ایران که کشور حسینبنعلی است، اینها را نداشته باشد؟!!
🔸در مورد مراوده با غرب بر سر مسائل کشوری هم برای اولین بار واژه "دیاثت سیاسی" را وارد ادبیات سیاسی کشور کرد.
🔸جمله دیگر ایشان هم که شناخته شده و معروف است: وقتی به آمریکایی ها دست دادید، بعدش انگشتان خودتان را بشمارید، شاید کم شده باشند.
🔸و بخوانید:
روابط بینالملل در اسلام
🔸حاصل آنکه:
۱. نه مشکل عمده کشور تحریم است. بلکه بیعرضگی مدیران و اختلاس و... است.
۲. نه با انفعال و عقبنشینی در مقابل استکبار کاری درست میشود، بلکه بدتر میشود.