🌺اللَّهُمَّ رَبَّ النُّورِ الْعَظِیمِ وَ رَبَّ الْکُرْسِیِّ الرَّفِیعِ وَ رَبَّ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ وَ مُنْزِلَ التَّوْرَاةِ وَ الْإِنْجِیلِ وَ الزَّبُورِ وَ رَبَّ الظِّلِّ وَ الْحَرُورِ وَ مُنْزِلَ الْقُرْآنِ [الْفُرْقَانِ ] الْعَظِیمِ وَ رَبَّ الْمَلائِکَةِ الْمُقَرَّبِینَ وَ الْأَنْبِیَاءِ [وَ] الْمُرْسَلِینَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ [بِاسْمِکَ ] الْکَرِیمِ وَ بِنُورِ وَجْهِکَ الْمُنِیرِ وَ مُلْکِکَ الْقَدِیمِ یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی أَشْرَقَتْ بِهِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرَضُونَ وَ بِاسْمِکَ الَّذِی یَصْلَحُ بِهِ الْأَوَّلُونَ وَ الْآخِرُونَ یَا حَیّاً قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ وَ یَا حَیّا بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ وَ یَا حَیّاً حِینَ لا حَیَّ یَا مُحْیِیَ الْمَوْتَی وَ مُمِیتَ الْأَحْیَاءِ یَا حَیُّ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ. 🔺خدای ای پروردگار نور بزرگ، و پروردگار کرسی بلند، و پروردگار دریای جوشان، و فرو فرستنده تورات و انجیل و زبور، و پروردگار سایه و حرارت آفتاب، و نازل کننده قرآن بزرگ، و پروردگار فرشتگان مقرّب، و پیامبران و رسولان. 🔺خدایا از تو میخواهم به روی کریمت، و به نور وجه نوربخشت، و فرمانروایی دیرینه ات، ای زنده و پا برجای دائم، از تو می خواهم به حق نامت، که به آن آسمان ها و زمین ها روشن شد، و به حق نامت که پیشینیان و پسینیان به آن شایسته می شوند، ای زنده پیش از هر زنده، ای زنده پس از هر زنده، ای زنده در آن وقتی که زنده ای نبود، ای زنده کننده مردگان، و میراننده زندگان، ای زنده، معبودی جز تو نیست 1. خداشناسی : ✅بخش نخست دعا به اختصاص یافته است؛‌ زیرا تبیین این حقیقت در نوع رویکردها و درخواستها بسیار تاثیر دارد. دعا هر چند که نیایش بنده با خداست، ولی باید توجه داشت که نوعی درخواست است و برای اینکه بتوانیم خود و خدا را دریابیم و بر اساس آن درخواست هایمان را مطرح کنیم،‌ شناخت خداوند به عنوان خواسته ها بسیار مهم است؛ زیرا اگر درخواستی داشته باشیم که در و اندازه برآورنده نیست ، کاری لغو و بیهوده کرده ایم. وقتی کسی به نزد دیگری برای برآوردن حاجت و نیازی می رود می بایست بداند که آن کس در چه سطح از توان است و یا اصولا اگر توان داشته باشد آن اندازه بخشندگی و دارد یا آنکه باید عطایش را به لقایش بخشید. ✅بنابراین، هر صفتی که در دعا مطرح می شود مناسب با در هایی است که پس از آن مطرح می شود. به این معنا که این مطرح شده مناسب با و نیازی است که پس از آن مطرح می گردد. این رویه در قرآن نیز در پیش گرفته شده و صفات مطرح شده در آخر بسیاری از آیات قرآن ناظر به آن آیه و مناسب با آن است. پس اگر در آخر آیات از صفاتی چون استفاده می شود، ناظر به مطلبی است که بیان شده و در بسیاری از موارد نیز وصف ،مشعر به است و خداوند با بیان صفتی از خود ،علت و محتوای آیه را بیان می‌کند. 👈 از آنجایی که دعای عهد ناظر به تاریخ و سرانجام جهان در حق علیه باطل و اظهار و تحقق فلسفه بعثت و ارسال رسل و انزال کتب است، به صفاتی از خداوند اشاره دارد که در ارتباط با این فلسفه تاریخ و است که در آیات قرآنی از جمله آیه 25 سوره حدید وآیه 105 سوره انبیاء بیان شده است. ✅صفاتی از خداوند در این دعا مطرح شده که ارتباط تنگاتنگی با این فلسفه ها دارد. از این روست که به پروردگار عظیم اشاره می شود؛ چرا که ناظر به حوزه پروردگاری است که همه هستی را ایجاد کرده چنانکه در آیه35 سوره نور تبیین شده است. این نور عظیم است که را وجود بخشیده و ظاهر نموده است. تاکید بر پروردگار کرسی و تخت سطنت و حکمرانی خداوند به معنای بی‌چون و‌چرای او بر هستی است که در رفیع ترین درجات بر هستی حکم می راند و کسی را نرسد که به مقام او در آید و حکمی براند. پس جز حکم او حکمی نیست و جز شاهی و ملک او مالک و سلطانی نیست.(یوسف، آیات 40 و 67؛ انعام، آیه 57). در ادامه این بند از دعای عهد به مساله بی چون و چرای الهی و نقش خداوند حی قیوم و فرمانروایی او بر هستی اشاره شده است که این نیز مرتبط با درخواستی است که پس از آن مطرح می شود که همان جهانی حضرت مهدی(عج) است. 🎉🎉🎉🎈🎏🎀 @fatemi5