درباره حبس امام موسی کاظم (ع) به دست هارون الرشید شیخ مفید در ارشاد روایت می‌کند که علت گرفتاری و زندانی شدن امام، یحیی بن خالد بن برمک بوده است، زیرا هارون فرزند خود امین را به یکی از مقربان خود به نام جعفر بن محمد ابن اشعث که مدتی هم والی خراسان بوده است سپرده بود و یحیی بن خالد بیم آن را داشت که اگر خلافت به امین برسد جعفر بن محمد را همه کاره دستگاه خلافت سازد و یحیی و برمکیان از مقام خود بیفتند. جعفر بن محمد بن اشعث شیعه بود و قائل به امامت موسی(ع) و یحیی این معنی را به هارون اعلام کرد، سرانجام یحیی پسر برادر امام را به نام علی بن اسماعیل بن جعفر از مدینه خواست تا به وسیله او از امام و جعفر نزد هارون بدگویی کند. در تاریخ آمده است که امام کاظم(ع) هنگام حرکت علی بن اسماعیل از مدینه او را احضار کرد و از او خواست که از این سفر منصرف شود و اگر ناچار می‌خواهد برود از او سعایت نکند، علی قبول نکرد و نزد یحیی رفت و به وسیله او پیش هارون الرشید رفت و گفت: از شرق و غرب ممالک اسلامی مال به او می‌دهند تا آنجا که ملکی را توانسته به هزار دینار بخرد. هارون در آن سال به حج رفت و در مدینه امام و جمعی از اشراف به استقبال او رفتند، اما هارون کنار قبر حضرت رسول(ص) گفت یا رسول الله! از تو پوزش می‌خواهم که می‌خواهم موسی بن جعفر(ع) را به زندان افکنم، زیرا او می‌خواهد امت تو را بر هم زند و خونشان بریزد. آنگاه دستور داد تا امام را از مسجد بیرون بردند و او را پوشیده به بصره نزد والی آن عیسی بن جعفر بن منصور بردند. پس از مدتی که امام در زندان عیسی بود،‌ طبق دستور هارون، امام کاظم(ع) را به زندان بغداد منتقل کردند و در نهایت سندی بن شاهک آن حضرت را در زندان مسموم کرد و به شهادت رساند، تاریخ وفات آن حضرت را جمعه هفتم صفر یا پنجم یا بیست و پنجم رجب سال 183 قمری در 55 سالگی بیان کرده‌اند. ↩️جهت مشاهده فهرست مطالب کانال ویژه عراق کلیک کنید👇 https://eitaa.com/fatemi414/277