خود وجود مبارک امام زمان؟عج؟ در روایتی می فرمایند: مَّا الَْوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَ رُوَاةِ حَدِیثِنَا فَإِنَّمْ حُجَّتِ عَلَیكُمْ وَ أ نَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَیهِمْ 1» َ اما دربارۀ وقایعی که رخ خواهد داد و مسائلی که پیش خواهد آمد، به راویان احادیث ما رجوع کنید که آنان حجت من بر شما و من حجت خداوند بر آنان هستم. با این بیان، حضرت مهدی؟عج؟ فقها را ب هعنوان نواب عام خود بر مسلمانان قرار داد هاند. پس اطاعت از مرجع تقلید در حکم اطاعت از امام زمان؟عج؟ است. وقتی مرجع تقلید فتوایی م یدهد، انسان باید از فتوای او اطاعت کند و در مقابل آن اجر خواهد برد؛ حتی اگر مرجع اشتباه کرده باشد. مرجع تقلید ازروی علم سخن می گوید؛ اما در برخی مسائل، حکم را بنابر احتیاط واجب بیان م یکند. این بدان معناست که مرجع به حکم و علم خود در این مسئله یقین ندارد و مقلد خود را به مرجع تقلید دیگری ارجاع می دهد. در کل، مرجع تقلید تا یقین نکند، فتوا نم یدهد. اما این گونه نیست که امام زمان آنان را رها سازند؛ بلکه در مواقع لزوم، یاری ایشان به مراجع می رسد. مصداق این یاری رسانی برای شیخ مفید؟ره؟ اتفاق افتاد: در زمان شیخ مفید، شخصی از روستایی به خدمت ایشان رسید و سؤ لا کرد: «زنی حامله فوت کرده و حملش زنده تسا. آیا باید شکم زن را شکا تف و طفل را بیرون آورد یا به همان حالت او را دفن کنیم؟ » شیخ فرمود: «با همان حمل، زن را دفن کنید. » آن مرد برگشت؛ ولی متوجه شد سواری از پش س‌تر م یتازد و می آید. وقتی نزدیک او رسید، گفت: « یا مرد، شیخ مفید می گوید: شکم آن زن را بشکافید و طفل را بیرون بیاورید. بعد او را دفن کنید. » مرد روستایی همان کار را کرد. پس از مدتی، ماجر یا آن سوار را بر یا شیخ مفید نقل کردند. شیخ فرمودند: «من کسی را نفرستاده بودم. معلوم تسا آن شخص، نمایندۀ حضرت صاحبا‌لزمان بوده ا‌ند. حال که ما در حاکام شرعی اشتباه میک‌نیم، همان بهتر که دیگر فتوا ندهیم! » لذا درِ خانۀ خود را بست و بیرون نیامد؛ اما از ناحیۀ مقدسۀ حضرت صاحبا‌لزمان توقیعی بر یا شیخ صادر شد: «بر شما تس فتوادادن و بر ما تس که نگذاریم شما در خطا واقع شوید! » با صدور این توقیع، شیخ مفید بار دیگر به مسند فتوا نشست.