طبیعتا وقتی کسی مأمور باشد آئینی الهی را به تمام بشریت عرضه کند، باید قبل از آن یا همزمان با آن با طاغوت های زمان خود مبارزه کند. آن دینی که نسبت به طاغوت زمان خود بی تفاوت باشد الهی و وحیانی و به عبارت دقیقتر دین صحیح و درستی نیست چرا که خدا و طاغوت یکجا جمع نمی شوند همچنین مظاهر الهی و توحیدی و مظاهر طاغوتی و شرک در یکجا جمع نمی شوند. اینکه حضرت ابراهیم با بت پرستی مبارزه کرد و حتی بتهای سنگی و چوبی بت پرستان را از بین برد و نابود کرد علت این نبود که این بتها آزاری می رساندند، از بت که کاری بر نمی آید، بلکه به این دلیل بود که در جامعه ای که مظاهر الهی پرچمدار شد و دین الهی حاکم شد دیگر جایی برای طاغوت و حتی مظاهر طاغوت وجود ندارد. که اگر این بی تفاوتی نسبت به مظاهر طاغوت بود، دعوت به حق معنایی ندارد.