⭕️شباهت های بهار به قیامت 1ـ همانطور که طبیعت پس از زندگی پر حرارات خود در بهار و تابستان آهسته آهسته از جنب و جوش می افتد، در پاییز رو به خزان می رود و در زمستان به کلی از جنب و جوش می افتد، انسانها نیز پس از یک دوره زندگی پر جنب و جوش، آهسته آهسته به خزان عمر خود نزدیک می شوند و پس از چندی می میرند. اما همانگونه که خداوند از سرزمین مرده، طبیعتی سرسبز و زنده می آفریند، از قبرستان های بشر نیز قیامتی پرجنب و جوش خواهد ساخت. 2ـ بهار یادآور سر برآوردن گیاهان زنده از درون خاک است. خاک ها به کناری زده می شود و آنچه ماه ها پیش در زمین مدفون شده بود، حالا به شکلی دیگر از زمین سر برمی آورد. گویا که این صحنه در قیامت هم تکرار می شود. مردگانی که سال ها پیش در زمین دفن شده اند و پوسیده اند در بهار قیامت زنده می شوند و ناگاه سر از قبر بیرون می آورند. 3ـ بهار، فصل نمایان شدن زحمت های گذشته است. شکوفه های زیبا که رویید تازه معلوم می شود که هر کشاورزی چقدر زحمت کشیده است؟ حجم شکوفه ها و گیاهان سر از خاک افراشته نشان خواهد داد که چقدر کاشته بوده ایم و چقدر برداشت خواهیم کرد. اگرچه بهار، فصل برداشت نیست اما فصل نمایان شدن حجم برداشت که هست. قیامت هم که به پا می شود شکوفه های عمل انسان سر برمی آورد و حجم تلاش شایسته انسان در دنیا را نمایان می کند. البته فصل برداشت بهشت است ان شاء الله. 4ـ هر شکوفه ای رنگی دارد و هر گیاهی شکلی. بهار که می آید تازه ارزش کاشته های کشاورزان نمایان می گردد. شکوفه ها و سبزه های برآمده از خاک به همگان می فهمانند که چه جنسی و با چه ارزشی کاشته شده است. علف کاشته ایم یا زعفران. بادمجان کاشته ایم یا گردو. میوه مرغوب کاشته ایم یا نامرغوب. از بذر اصلاح شده و خالص استفاده کرده ایم یا ناخالص و بیمار.