نکات: مکّه وبیت‌المقدّس، هر دو سرزمین مقدّسند. امّا موسى علیه السلام که به قوم خود فرمود: وارد آن شوید و با دشمن بجنگید، بهانه آورده و از فرمان او تخلّف کردند، ولى مسلمانان در سال ششم هجرى که به قصد عمره در رکاب پیامبرصلى الله علیه وآله تا نزدیکى مکّه آمدند، اگر ممانعت آن حضرت نبود، به شهر حمله مى‌کردند. در این سفر، «صلح حدیبیه» واقع شد. آرى هر دو قوم به دروازه دو شهر مقدّس رسیدند، ولى یکى چنان گریزان از جنگ ویکى چنین سلحشور. سستى بنى‌اسرائیل در مبارزه با دشمن، چنان مشهور بود که مسلمانان نیز پیش از شروع جنگ بدر (در سال دوّم هجرى) وهنگام ورود به مکّه (سال ششم) مى‌گفتند: ما همچون بنى‌اسرائیل نیستیم که «انّا ههنا قاعدون» بگوییم، همواره در رکاب تو آماده‌ى جنگیم. تلاش رهبران الهى در انجام وظایفى که بر عهده دارند، تنها در صورت همراهى مردم به ثمر مى‌رسد. پیام ها: 1- بنى‌اسرائیل، نمونه‌ى بى‌ادبى، بهانه‌جویى، ضعف و رفاه‌طلبى بودند. «یا موسى انّا لن ندخلها ابدا...» در کلمه «لن ندخلها»، جسارت آنان در مقابل فرمان خدا آشکار است. در کلمه‌ى «أبداً»، اصرار بر جسارت دیده مى‌شود. در کلمه‌ى «اذهب»، توهین به حضرت موسى مشاهده مى‌شود. در کلمه‌ى «ربّک»، توهین به ذات پروردگار وجود دارد و نشانگر ضعف ایمان آنان است. «قاعدون»، رفاه‌طلبى آنان را مى‌رساند، نه عزّت‌جویى را. 2- مردم باید خود به اصلاح جامعه بپردازند، نه آنکه تنها از خداوند و رهبران دینى توقّع اصلاح داشته باشند. «فقاتلا إنّا ههنا قاعدون» 3- آرزوى پیروزى بدون کوشش، خردمندانه نیست. «فقاتلا إنّا ههنا قاعدون» مائدة - 24 https://eitaa.com/fatemi5