🔰مراتب ساده زیستی 🔹 هرچند ما نمی توانیم مانند پیامبرصلی الله وعلیه وآله و امیرمؤمنان علیه السلام و فاطمه زهراعلیهاالسلام، زندگی کنیم و خوراک و پوشاک و مسکنی چون آنان داشته باشیم - چنان که امیر مؤمنان علیه السلام به آن اشاره نموده اند - امّا از سوی دیگر اینان و الگوی زندگی ما هستند. 🔹 لَقَدْ کانَ لَکمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ (احزاب: 21) 🔹 پس باید چه کار کنیم؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت کلمات و رفتارهایی از امام صادق علیه السلام و دیگر معصوم وجود دارد که پاسخ را آسان می کند و زیستی را قابل تشکیک به مراتب شدّت و ضعف می نماید. 🔹در این عرصه هر کس بیشتر، انتظار زیستی از او بیشتر می رود و گاه در جایگاهی قرار می گیرد که بر او ساده زیستی واجب می گردد. 🔹 اما آنچه وظیفه همگان است آن که امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: 🔹 آگاه باشید، شما توانایی چنین کاری را ندارید، اما با و تلاش فراوان و پاکدامنی و راستی مرا یاری دهید. 🌸(نهج البلاغه، نامه 45، ص 553) 🔹 مطابق این کلام نورانی کسی نیست همانند امیرمؤمنان علیه السلام در و و زندگی، آن گونه ساده زندگی کند ولی عدم توانایی به معنای رهاکردن نیست. 🔹 بلکه باید در حدّ توان کوشید و خود را به سیره آن حضرت ساخت و با استعانت از تقوا، نفس پراشتها و سیری ناپذیر را کنترل کرد و زمام آن اسب را به دست گرفت. این چیزی است که امام علی علیه السلام در ساده زیستی از ما طلب می کند. 🔰 ساده زیستی مسؤولان و مدیران 🔹 رهبران، مدیران و کارگزاران جامعه، مسؤولیت سنگین تری دارند، آنان تأثیرگذار بر دیگران هستند و دیگران محسوب می شوند و از این رو می بایست زندگی خود را بر اصل زیستی بنا کنند؛ به کم قناعت کنند و از برخی مصارف تجملی و لذّت های دنیا پرهیز نمایند. 🔹بکوشند با چشیدن فقر، مشکل محرومان را درک نمایند و با این شیوه اعتماد مردم را جلب کنند و الگو آنان شوند . 🔹امام علی علیه السلام فرمود: 🔹همانا خداوند مرا امام و پیشوای خلقت خود قرار داده و بر من واجب کرده که درباره خویشتن، و پوشاکم را مانند مردم تنظیم کنم، تا فقیر به فقر من اقتدا کند و دارایی ثروتمند، او را به طغیان نکشد. 🌸(کافی، کلینی، ج 1، ص 410) ✍ و در کلام دیگری فرمود: 🔹 آیا به همین رضایت دهم که مرا امیرالمؤمنین خوانند و در های روزگار با مردم شریک نباشم؟ و در های زندگی الگوی آنان نگردم؟(نهج البلاغه، نامه 45، ص 555) ✍ و درباره رهبران جامعه فرمود: 🔹 بر پیشوایان حق واجب است که در خوراک و پوشاک به ترین مردم تأسی کنند و به چیزی ممتاز نگردند که رعیت قدرت بر آن را ندارند. تا بدین وسیله و مستمند که آنان را مشاهده می کند، راضی باشد به آنچه خداوند به او داده (آرامش خاطر بیابد، چون امامش هم مانند او زندگی می کند) و ثروتمند (با دیدن زندگی رهبر جامعه) شاکر و گردد. 🌸(نهج السعاده، ج 2، ص 49) https://eitaa.com/fatemi5/315