در آن زمان حضرت زهرا سلام الله علیها السلام در برابر منکر تنها بود و یاری نداشت. هر جا در امر به معروف و نهی از منکر اولیای خدا تنها ماندند ، اتفاقی افتاده که نباید بیافتد. جز قوم یونس همه امت ها از ایمان شان نفع نبرند.چون که بعد از سی سال دعوت حضرت ،دونفر ایمان آوردند ،یونس علیه السلام نفرین کرد و قومش را رها کرد. یکی از آن دو نفر مسلمان بیتفاوت نبود و مردم را انذار داد.بالای بلندی رفت ،مردم توبه کردند و یونس علیه السلام وقتی برگشت دید قومش بلا گرفتار نشده اند. امر بمعروف بهمین خاطر بزرگترین واجب و قابل قیاس با سایر واجبات نیست. اگر در مسجد کسانی میبودند که در مقابل آن شخصی که مقابل پیامبر ایستاد ،نهی از منکر بزرگ میکردند،پیامبر آن نوشته ای که مردم بعد از او گمراه نشوند را می‌نوشت. اگر در مقابله با منکر ، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها تنها نمیبود،سرنوشت تاریخ به منفعت بشر بود و مثل قوم یونس تاریخ تکرار میشد.