پرورش احساس : آری کسی که بتواند محبوب امام علیه السلام شود ، محبوب خداوند خواهد شد و کسی که به این مقام دست یابد نه تنها در این دنیا که فردای قیامت نیز به بالاترین جایگاه ها دست خواهد یافت. امام صادق علیه السلام در هنگام وفات عبدالله بن ابی یعفور که از یاران مطیع و مورد رضایتشان بوده است، نامه‌ای به مفضل که جانشین علمی و عملی او محسوب می‌شده، نوشته‌اند که حسرت برانگیز است و جا دارد همه ما به عبدالله بن ابی یعفور غبطه بخوریم، ایشان می‌نویسند: «ای مفضل با تو عهد و پیمانی می‌بندم که قبلا با عبدالله بن ابی یعفور داشتم، که درود خدا بر او باد که به عهدی که با خدا و رسول خدا و امامش داشت وفا کرد و به رحمت ایزدی پیوست، درود خدا بر روحش باد که اعمالش پسندیده و سعیش مشکور و مورد رحمت خدا قرار گرفت، که خدا و رسول و امام از او راضی‌اند. در ادامه حضرت مدالی کم نظیر به او داده‌اند و نوشته‌اند: «به ولادتم از رسول خدا صلی الله علیه و آله سوگند که در عصر ما هیچ‌کس مانند او از خدا و رسول و امامش اطاعت نکرد و این حالت ادامه داشت تا خدا او را به نزد خود فرا خواند و در بهشت بین خانه محمدصلی الله علیه و آله و امیرالمومنین علیه السلام جای داد و به اضافه اینکه منزلش با پیامبر یکی است. خداوند به دلیل فضل خود و رضایت من از او راضی و خشنود گردید.»[۷] چه لذتی بالاتر از این که ارباب ما را انتخاب کند ؟ هر کدوم از ما ها می تونیم نور چشمی امام بشیم . مثل حجت الاسلام و المسلمین جلال افشار. بعد‌ها که شهید شد، عکسش را بردند خدمت آیت الله بهاء‌الدینی؛ ایشان بی ‌اختیار گریه کردند، طوریکه شبنم اشکهایشان از گونه سرازیر می‌شد و روی عکس جلال می‌افتاد و فرمودند: امام زمان f از من یک سرباز می‌خواستند، من هم آقای افشار را معرفی کردم. اشک من اشک شوق است، ‌ایشان جلال ”ذاکر قریب البکاء”‌ است[۸]. شاید راز و کلید موفقیت جلال افشار این بود که قریب البکاء بود و زود اشکش برای امام حسین علیه السلام سرازیر می شد. ذکر جلال افشار در توسل به امام زمان f این بود : بیا بیا که سوختم ز هجر روی ماه تو بهشت را فروختم به نیمی از نگاه تو اگرکه نیست باورت بیا که رو برو کنم بدان امید زنده ام که باشم از سپاه تو ما باید طوری باشیم که او ما را انتخاب کند رفتارسازی : راستی ما چه کنیم که محبوب دل خدا و ائمه بشویم و آیا اصلا این امکان پذیر هست یا نه؟ متأسفانه بعضی از افراد به جای اینکه خودشان را دردل خدا و اولیاء خدا و در دل رسول خدا صلی الله علیه و آله و حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام جا کنند به دنبال گدایی نگاه از انسانها هستند. تمام تلاششان این است که انسانهای ضعیف از آنها تعریف و تمجید کنند. در روایات وارد شده کسی که برای مردم کاری را انجام دهد هدفش خدا نباشد هیچ بهره ای از اعمالش نمی برد. این فرد با امید به اینکه کارهای خیر زیادی انجام داده وارد قیامت می شود ولی وقتی نامه اعمالش بدستش داده می شود، می بیند که نامه خالی از حسنات است. امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: إِنَّ اللَّهَ لَا يَقْبَلُ عَمَلًا فِيهِ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ مِنْ رِيَاءٍ[۹] می دونید چرا بعضی مبتلا به ریا هستند؟ چون می خواهند محبوب شوند، می خواهند دیگران دوستشان داشته باشند، ریشه درست است چون انسان میل به محبوب شدن دارد اما راه را اشتباه رفته است به قول شاعر : برداشتیم مهره رنگین را بگذاشتیم لؤلؤ لالا را آموزگار خلق شدیم اما نشناختیم خود الف و با را آخه چه چیز از این بدتر که انسان محتاج و فقیر برای رفع نیازش بره در خانه یک کسی مثل خودش، شخص فقیر باید نیازش را پیش غنی و بی نیاز برطرف کند قرآن می فرماید : يا أَيُّهَا النَّاسُ‏ أَنْتُمُ‏ الْفُقَراءُ إِلَى‏ اللَّهِ‏ وَ اللَّهُ‏ هُوَ الْغَنِيُ‏ الْحَمِيد[۱۰] انسانی که نفع و ضرر خودش را هم نمی تواند تأمین کند چگونه می تواند تکیه گاه من و شما باشد؟ به قول شاعر : بر در ارباب بی مروت دنیا چند نشینی که خواجه کی به درآید نیازت را پیش ارباب حاجات بیار، تو کار را برای خدا انجام بده ببین چطور جبران می کند. از محضر آیت الله بهجت پرسیدند: گاهی اوقات در عبادات ریا می کنم و بعداً سخت رنج می برم، علاج آن چیست؟ بسمه تعالی علاج این است که ریا بکند، ولی اگر در مقابل شاه و گدا است، ریا برای شاه بکند؛ فافهم إن کنت من أهله[۱۱]