بر زلف یار تا که گره خورد کار ما ما را خرید احمد عالی‌تبار ما پس رفت بر جهاز شتر شهریار ما سنجید با ولایت حیدر عیار ما ذی الحجه شد به یُمن ولایت بهار ما می‌گفت مصطفی سخن از جانب خداست بعد از من این علی به جهان شاه و مقتداست هرکس جدا شود ز علی، از خدا جداست هان! گوش کن کلام محمد چه آشناست یادآوری عهد الست و قرار ما در گفتن پیام خدا اهتمام کرد پس پیروی ز غیر علی را حرام کرد تا روز حشر بر همه حجت تمام کرد عالم به احترام محمد قیام کرد راضی شد از حبیب خودش کردگار ما دست خدا و بانی ایجاد، مرتضی بر انبیا مربی و استاد، مرتضی تنها خوشی این دل ناشاد، مرتضی چون وعده‌ی "یمت یرنی" داد مرتضی با شوق مرگ می‌گذرد روزگار ما آن سروری که یکه یل کارزار بود هرشب برای جمع یتیمان قرار بود لطفش به جن و انس و ملک بی‌شمار بود نعلین شاه هر دو جهان وصله‌دار بود عالم فدای وصله‌ی نعلین یار ما از صحن او که هم دل و هم اختیار برد زائر برای سرمه‌ی چشمش غبار برد با یک امید آمده بود و هزار برد هرکس ز خانه‌ی پدری یادگار برد انگشتری "دُرّ نجف" یادگار ما :: ریزه‌خوران اشرف اولاد آدمیم هرجا رویم تحت عنایات پرچمیم مدیون روضه‌ایم، اگر شاد با غمیم بعد از غدیر چشم به راه محرمیم گریه برای خون خدا اعتبار ما روح عبادت از تن کعبه جدا شده رفته حسین و سعی و صفا بی صفا شده خون خدا مسافر دشت بلا شده با اهل بیت راهی کرب و بلا شده برده‌ست فکر غارت خیمه قرار ما 📍اشعارمداحی و مرثیه اهلبیت https://eitaa.com/fatemi8/100