سرخوش ز سبـوی غم پنهـانی خویشم  چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم  در بزم وصال تو نگـویـم ز کم و بیـش  چون آینه خو کرده به حیرانی خویشم  لـب بـاز نکـردم به خروشـی و فغـانی  مـن محـرم راز دل طـوفــانـی خویشم  یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی  عمری است پشیمان زپشیمانی خویشم  از شوق  شکرخند  لبـش جان نسپـردم  شرمنـده جانـان ز گران جانـی خویشم  بشکسته ‌تر ازخویش ندیدم به همه عمر  افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم  هر چند « امین » ،  بستۀ  دنیا نیـم اما  دلـبـسـتـۀ  یــاران خــراسـانـی  خویشم تضمین شعر در کانال 👇👇👇👇 #اشعار_فاطمی 🌸🌼🍀 @fatemi84 Fatemi84.blog.ir