آن سال‌ها که یکی پس از دیگری از این زن جواب رد می‌گرفتم چیزی برایش نوشته بودم: از تو برایم دست‌هایت کافی است، و طنین نرم صدایت. و این روزها هر وقت که می‌شود، می‌دانم که شنیدن صدای او دل‌تنگیم را بیش‌تر می‌کند و کم‌تر نمی‌کند. هم‌این است که زنگ نمی‌زنم و می‌نویسم و می‌خواند...