🔸#یادداشت
☑️ تغییر در زاویه دید و همرهی خضر
✍️مجید رنگی، پژوهشگر هنر
✔️آیا تا کنون به حرف‌هایی که در طی روز می‌شنویم توجه کرده‌ایم؟ ناخودآگاه انسان به‌طور طبیعی تمام شنیده‌ها را در هاردی به حجم زندگی ذخیره می‌کند. نویسنده برای نوشتن به صندوقچه خاطرات یا همان زیست خود تکیه دارد آیا مراقب شنیده‌های خود هستیم؟
✔️ «دهخدا»، «جمال‌زاده»، «جلال آل‌احمد» و دیگران در زیست هنری خود هر یک سلوکی داشته و برای رسیدن هر نویسنده به این تجربه منحصر‌به‌فرد، خوب دیدن، خوب شنیدن، و خوب خواندن را یادآور شده اند.
✔️نویسندگان زبر دست روزمرگی را عامل جمود ذهن دانسته و گفته‌اند نوشتن کاریکلماتور یکی از راه‌های طراوت بخشیدن به ذهن و خلاقیت است. مثلا؛ «سوراخ‌های درِ نمکدان برای این است که نمک خفه نشوند».
✔️خواندن آثار نوشته جات اساتیدی چون «پرویز شاپور»، «کیومرث صابری»، «عمران صلاحی» و «زرویی نصرآباد» و «منوچهر احترام» می‌تواند ذهن خلاق را از گزند انجماد مصون داشته و دایره کلمات و زاویه دید انسان را جلا بخشد.
✔️مصرف‌زدگی مولود عصر مدرن است و تو گویی نوشتن، با نگاهی اقلیمی، جغرافیایی و فرهنگی اصیل ایران زمین، انسان مصرف‌گرای عصر پسامدرن را به بشری پویا و کنش‌مند مبدل می‌سازد.
✔️می‌گویند نوشتن به روش تداعی آزاد می‌تواند آغازی شورانگیز در نگارش باشد. رقص قلم بر صحنه کاغذ؛ هر آنچه به ذهن نویسنده می‌رسد بدون اصلاح و سانسور روی کاغذ می‌آورد. روانی قلم و کشاندن پای ضمیر ناخودآگاه بر فرش قرمز هنر آسان نیست و ناخودآگاه به این راحتی‌ها از پستوی تو در توی اقلیم جان بیرون نیامده و از سویی دیگر قلم تا بر دست خودآگاه است اثری خلق نمی‌شود.
✔️مطالعه، تفکر و اندیشه‌ورزی، پاشنه آشیل نوشتن است و انسان مصرف زده امروز، بدون تفکر، همچون گویی در ذهنیت گرایی دکارتی به دور خود پیچیده و مات زده و بی‌درد، خود را جرمی سنگین در منظومه «شمس العماره» می‌انگارد.
📮فکرت، رسانه اندیشه و آگاهی
وبگاه| فکرت |مدرسه فکرت | رادیو فکرت