📍 #یادداشت ♦️نگاهی انتقادی به آثار ابراهیم #حاتمی_‌کیا به بهانه اکران اینترنتی «خروج» 🔷اعتراض به «از سیر تا پیاز» 🔸فیلم «خروج» آخرین ساخته حاتمی‌کیا بحث‌برانگیز شده است. در این مطلب سعی کرده‌ام از منظری متفاوت به فیلم‌های او و همچنین به «اعتراض» بپردازم. 🔸عدل‌آبادی‌ها حق داشتند که اعتراض کنند و به حق مشخصی که از آنها ضایع شده بود اعتراض داشتند. 🔸معترضان فقط به‌دنبال حل مساله‌شان بودند و راه آن را در ملاقات با رئیس دولت می‌جستند. 🔸ضمنا اغلب ربطی به شهید و شهادت و رزمندگی و… داشتند یعنی از جهت اعتقادی هم مخالف نظام نبودند. 🔸خلاصه با اینکه حق به‌وضوح با عدل‌آبادی‌ها بود و خیلی هم «خودی» محسوب می‌شدند و کار خلاف قانونی هم نمی‌کردند(لااقل به‌خلاف جوان‌هایشان، مراعات می‌کردند که کارشان قانونی باشد) و اعتراض‌شان هم «خروج بر نظام و قانون و…» نبود، باز بنای دولت در فیلم این بود که دهان‌شان را بگیرد و به اعتراض‌شان -بدون نتیجه‌ای ملموس- خاتمه دهد. 🔸مساله در آژانس یا در بادیگارد، مساله‌ای خاص بود و همه با آن مساله، ارتباط برقرار نمی‌کردند. 🔸در آژانس حتی فرزندان حاج‌کاظم یا همسر عباس هم با اعتراض همراه نبودند. همین وضع را در بادیگارد هم می‌شود دید. اعتراض بادیگارد البته درونی‌تر است و حیدر ذبیحی به خودش هم معترض است. 🔸در به‌رنگ ارغوان برعکس، هوشنگ، نیروی اطلاعاتی با ارغوان (که دختر یک نیروی سیاسی است که به خارج گریخته) همراه می‌شود و طی رابطه‌ای عاطفی با ارغوان، برخورد امنیتی با او و پدرش(شفق) را برنمی‌تابد و به معترض بدل می‌شود. 🔸اما نکته اینجاست که مسائل حیدر و حاج‌کاظم یا هوشنگ، مسائلی همه‌گیر و قابل درک همگان نیستند بلکه مسائلی خاص است که تنها بعضی مخاطبان درکی از آنها و از موقعیت معترض در آنها دارند یا می‌توانند داشته باشند. ✍️نویسنده: محمدصادق مؤدب، روزنامه‌نگار 🔻متن کامل : 🌐 http://fekrat.net/?p=967 📌کانال فکرت؛ 🆔 @fekrat_net