🔹خستهنباشی دلاور!
🔹چرا برخی از خبرگزاریها، روزنامهها و سایتهای خبری با اقبال عمومی روبرو میشوند و برخی دیگر نه؟ چرا مخاطبان به تعدادی از بنگاههای خبری روی خوش نشان میدهند و به تعداد دیگر نه؟ عوامل گوناگونی در موفقیت یک رسانه نقش دارند و بدون تردید، «تازگی خبر» یکی از این عوامل است. اهل فن ارزش یک خبر را به تازگی آن میسنجند؛ هر چه فاصلۀ انتشار خبر با زمان وقوع آن کمتر، ارزش آن بیشتر. این اصلی است که بسیاری از خبرگزاریهای ریشهدار و غولهای رسانهای، آن را رعایت میکنند. این اصل برای برخی از خبرگزاریها چنان مهم است که برای بازتاب یک رویداد خبرنگار اعزام میکنند و آن واقعه را به صورت زنده و مستقیم پوشش میدهند. در چند دهه قبل شاید روزها طول میکشید تا یک خبر از کشوری به کشور دیگر و یا شهری به شهر دیگر برسد؛ اما اکنون در عصری زندگی میکنیم که اخبار در کسری از ثانیه به دورترین نقاط دنیا مخابره میشود.
با وجود این، برخی از خبرگزاریها -مثلا آنهایی که اسم حوزه را یدک میکشند- اخبار را لاکپشتی منتشر میکنند. خبری که دو روز پیش منتشر شده و موج سینوسی آن نیز خوابیده، تازه نامبردگان یادشان میافتد که فلان اتفاق افتاده است! خبری که پیرزنان روستایی در دورترین نقاط آن را شنیدهاند و لالایی اش را برای نوههای خود خواندهاند! گاهی نیز واکنش آنها به رویدادهای حوزوی مثل نوش دارو پس از مرگ سهراب است. چرا باید خبرگزاریهای غیر حوزوی خبرهای حوزه را زودتر پوشش دهند و نسبت به خبرهای درونحوزوی واکنش سریعتری داشته باشند؟!
یکی از استادان در کلاسهای یادداشتنویسی روی این اصل بسیار تاکید میکرد. ایشان میگفت: در بین ما رسانهایها، در انتشار سریعتر یک خبر رقابت وجود دارد. هر کسی یک خبر را زودتر از دیگران منتشر کند، او برنده است. اگر کسی خبری را بعد از انتشارِ دیگری، روی رسانهٔ خود قرار دهد و گمان کند که خودش اولین کسی است که این خبر را منتشر کرده، با شوخی به او زنگ میزنند و میگویند: «خسته نباشی دلاور!»
@fekreshanbe