💠 #الهیات_کاربردی با رویکرد تمدنی 💠 #استاد_فلاح ☑️ یادداشت شماره 2️⃣ 🌐 مقدمه 1️⃣: نگرش و نقش نگاه ▫️نگرش منظور از نگرش همان توصیف و تفسیر ما از محیط است که هر انسانی مستمراً مشغول انجام آن است. این تفسیر گاهی در سطح کلان هستی و گاه خصوص عالم طبیعت که محیط بر ما به نظر می‌رسد و گاه از عالم انسانی که گویا چون دالانی در دل آن در حال حیات و حرکتیم صورت می‌گیرد. «جهان‏بينى يعنى مجموعه‏اى از بينشها و تفسيرها و تحليلها درباره جهان و جامعه و انسان‏ كه جهان چنين است و يا چنان است، اين‏چنين قانون دارد، آن‏چنان پيش مى‏رود، فلان هدف را تعقيب مى‏كند يا نمى‏كند، مبدأ دارد يا ندارد، غايت دارد يا ندارد و امثال اينها.»(مجموعه آثار شهيد مطهري، ج‏2، ص226) ▫️نقش نگاه بشر فاعل ارادی شعوری است و ساخت استثناناپذیری بر او حاکم است که قوۀ فاعلۀ او برای تحریک و خیز اقدام محتاج تصویر و تصدیق است. به همین جهت انسان نیازمند و پیچیده به برداشت است. شاید این جملۀ حضرت امیر علیه‌السلام هم به همین نکته اشاره دارد : «مَا مِنْ حَرَكَةٍ إِلَّا وَ أَنْتَ مُحْتَاجٌ‏ فِيهَا إِلَى مَعْرِفَةٍ.»(تحف العقول، النص، ص171) به عنوان مثال ما ناخودآگاه نظام علّی را بر جهان بیرون و درون خود حاکم می‌دانیم و جداً معتقد به اصل سخیّت علت و معلول هستیم. اگر این باور از ما گرفته شود ممکن نیست کوچکترین تحرک ارادی داشته باشیم. این نکته برتری نسبی «توصیف» را بر «توصیه» نشان می‌دهد. —---— 🇮🇷 مؤسسه فرهنگ و تمدن توحیدی 🔗http://eitaa.com/joinchat/1134034961Cd9295a37ac