✉️ پیام مخاطب روش پیشنهادی من که اسمش را «راهکار اثر انگشتی» یا «Fingerprint Solution» گذاشته‌ام، مبتنی است بر تزریق و عجین‌سازی یک ماده مفید یا بی‌ضرر اما قابل ردیابی در محصول مورد نظر به مقدار بسیار ناچیز. به‌عنوان مثال در آرد یارانه‌ای می‌شود به میزان 1ppm از یک اسید آمینه خوراکی مثل گلایسین (یا هر ماده مناسب‌ دیگر) را تزریق کرد (در فرایندی شبیه یددار کردن نمک طعام). در این صورت هرجا این آردها استفاده شود قابل ردیابی است. همانطور که شما اشاره کردید عمده آرد قاچاق، در خطوط تولید کارخانجات کیک، بيسکوئيت، ماکارونی و... مصرف می‌شود. به‌طور طبیعی در فرمولاسیون آن محصولات گلایسین به فرم اسید آمینه آزاد وجود ندارد. بنابراین وجود مقادیر بسیار کم گلایسین حتی در حد چند ppb هم می‌تواند نشانه مصرف آرد یارانه‌ای در ترکیب محصول باشد و چنانچه جریمه‌های فوق سنگین برایش مصوب کنند، دیگر هیچ تولید کننده بزرگی ریسک استفاده از آرد قاچاق غیرمجاز را نمی‌تواند تحمل کند. حذف مشتریان بزرگ و عمده از بازار آرد قاچاق، با کاهش صرفه قاچاق، منجر به حذف شبکه‌های اصلی و قاچاقچیان بزرگ خواهد شد و در نهایت شبکه‌های فرعی و خرده قاچاقچیان هم تضعیف و حذف می‌شوند. هزینه اعمال این سیاست به ازای هر کیلو آرد تقریبا صفر است، ولی به سرعت و سهولت قابل اجرا است و به شدت مؤثر خواهد بود. گلایسین در این مثال یک نمونه «اثرانگشتی» فرضی است. قطعا با بررسی دقیق‌تر فرمولاسیون محصولات اصلی مصرف کننده آردهای قاچاق، می‌شود «اثر انگشتی»های هوشمندتر و حتی ترکیبی را برای این منظور طراحی کرد و پیشنهاد داد که راه فراری برای مجرمین باقی نگذارد و ارتکاب تخلف مجرمین را برای قضات محرز و غیرقابل خدشه کند. @GhadiriNetwork