بخش پایانی مقاله ۱۶ بندی اینجانب منتشره در ۸ مرداد ۹۴ با عنوان «گزارشی به ملت ایران» در تبیین برجام: روشن است که دولت با هدف رهایی از مضیقه اقتصادی -که ظاهرا چاره آن را فقط و فقط در سیاست خارجی و نه اقتصاد داخلی می‌بیند- تحدیدات و تهدیدات نظامی امنیتی را به شدت پررنگ کرده است. در مجموع شاید بتوان این همه پیچیدگی را چنین تشبیه و خلاصه کرد که ایران با تحویل فشنگ خود در ازای پولی که از حساب خویش دریافت کرده (قرار است دریافت کند)، چماق روی سر را به گرز بالای سر مبدل ساخته. موافقان توافق، به پول پس گرفته و چماقی که از روی سر کشور برداشته شد استناد می‌کنند و مخالفان به فشنگ داده شده و گرزی که بالای سر قرار گرفته استناد می‌نمایند. به بیان دیگر وضعیت توافق همانند آتش بس است. کسانی که به حریف -اگر نگوییم دشمن!- خوشبین‌اند امیدوارند این آتش‌بس، پایدار مانده و به صلح منجر شود؛ اما بدبینان، نگران نقض آتش‌بس هستند و اینکه طبق اذعان کاخ سفید، آمریکا در وضعیتی برتر وارد کارزار با ایران شود. این درحالی است که بدبینی بدبینان تماما مستند و مسبوق به سابقه حریف است اما مستندی برای خوشبینی خوشبینان مطلقا وجود ندارد. 🔗 مشاهده متن کامل: iusnews.ir/fa/news-details/174409 @GhadiriNetwork