.
✨﷽✨
🔹یکی از نکات چالشی در میان پژوهشگران و اعضای هیئت علمی، محوریت نگارش مقالهٔ پژوهشی، در فرایند جذب و ارتقاء و ترفیع اعضای محترم هیئت علمی است.
🔹در این خصوص، به چند نکته باید التفات کرد:
① هر جامعه پژوهشی، معیاری برای اثبات و فهم توانایی پژوهشگر، برای پژوهش، لازم دارد؛ طبیعی است که یک پژوهشگر دقیقالنظر را با نوشتههایش میشناسند، همچنانکه یک معلم توانمند را با بیان سلیس و نقادی در مجلس درس میتوان تشخیص داد.
② منتقدین به این رویکرد، غالباً از کسانی هستند که به دلیل ناتوانی در ارائهٔ پژوهشهای موفق، از جامعهٔ پژوهشی عقب ماندهاند. بهتر است بجای تهمتزدن به پژوهشگران و ساختار پژوهشی، سعی در ارتقاء علمی خود نمایند.
③ برخی دیگر از منتقدان، التفات به این نکتهٔ مهم نمیکنند که الزام بر پژوهش، تنها راه پرهیز از رکود جامعه علمی، و در جا زدن اساتید حوزه و دانشگاه است.
🔹با تأسف، باید اذعان کرد که برخی از اساتید، بدون هیچ پیشرفتی در رشتهٔ درسی خود، همان مطالبی را در کلاس درس تدریس میکنند که سالهای سال به آن، عادت کردهاند. بیچاره دانشپژوه، که به توهم دستیافتن به پژوهش و نوآوری، به دورههای تحصیلات تکمیلی وارد میشود، و اثری از نواندیشی در برخی اساتید خود نمیبیند.
🆔
@ghafari_ir