حسینیه‌ی جهان سعید احمدی: منتظران مهدی امت‌ها نه کاخ سفید که جهان را حسینیه خواهند کرد؛ همان‌طور که نگذاشتند جنین نامشروع خاورمیانه‌ی جدید پا به دنیا بگذارد؛ همان‌طور که مولود سیاه تکفیر را به گورستان تاریخ فرستادند؛ همان‌طور که با موشک قاسم سپر آهنین خانه‌ی عنکبوت را مچاله کردند. همان‌طور که...‌ . حسین وارث آدم ابوالبشر است و بنی‌آدم بدون اقتدا به ابوالاحرار عالم، ابوالاشرار جهان خواهد ماند. تو بخواهی یا نخواهی جهان آینده به سوی حسینیه‌شدن خواهد رفت. شعار شریف شهیدان عشق با من و تو کاری ندارد. تو راه خودت راه برو، آن نیز راه خودش را می‌رود. «لکم دینکم و لی دین». دین من وعده‌ی صادق خدا و دین تو تضمین کاذب کدخدا. عاقبت کار را آینده نشان خواهد داد. از حسن مثنا تا حسن عبدالله هزاران طلوع و غروب گذشته و میلیاردها طلوع و غروب آدمی. کسانی که به فجر دل بسپارند نفس مطمئنه می‌شوند و طلوعی بی‌غروب دارند. آنان که به شب خو بگیرند در غروبی ابدی اخلد إلی‌الارض خواهند ماند. بشر بدون حسین پوسته‌ی انسان دارد و مغزی شیطانی. بلوغ ما هنگامی است که در شعاع درخشان خورشید کربلا حقیقت انسان را کشف کنیم. حسین‌بن علی‌بن اسماعیل‌بن ابراهیم میزان حق و باطل و نور و تاریکی است. هر کس در هر زمان یا مکان در اقلیم شهید بندگی و آزادگی نگنجد با سر در مرداب بردگی و اسارت شیطان اصغر و اکبر فرو می‌رود. کاخ سفید استعاره‌ی بزرگ انسان مسخ شده و به لجن نشسته است. کسی که می‌گوید: کاخ شیطان بزرگ را حسینبه می‌کنیم یعنی جهان را از دنائت نفسانیت نجات می‌دهیم. یعنی بر سیاهی و ظلمت شب می‌تازیم. یعنی نور وحی را بر انسان ساینس‌زده و تجربه‌گرا می‌تابانیم. یعنی آدمی را از طبیعت به سوی فطرت می‌کشانیم. یعنی از این حیوان به شدت ناطق، انسان به شدت بالغ می‌سازیم. کدخداپرستان هرگز پیام یاران خدا را نمی‌فهمند. «تبت یدا ابی لهب و تب». بریده باد دست و زبان کسی که قلب اصحاب الأخدود را با آتش نیش و کنایه می‌سوزاند. نه کاخ سفید که جهان حسینیه خواهد شد چه تو بخواهی و چه نخواهی. الیس الصبح بقریب؟ مالک الملک، جهان را حسینیه خواهد کرد: «وَ نُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ» (قصص، ۵). نام جهان پیش رو را حسین آخرالزمان تعیین می‌کند. مهدی امت‌ها، منجی موعود، پادشاه خوبان و وارث زمین.