👌نکته‌هایی برای زيبانويسی نويسنده‌ای که گيج می‌زند، خواننده‌اش را دچار سرگيجه می‌کند. هيچ انسانی دوست ندارد او را گيج کنند. ✍زنده‌یاد استاد رضا بابایی ۱. اگر می‌خواهيد زيبا و دلنشين بنويسيد، سعی نکنيد که زيبا بنويسيد. زيبایی در فکر شما است؛ نه در قلم شما. با قلم‌تان راحت باشيد تا قلم هم به‌راحتی بتواند فکر شما را بر روی کاغذ بياورد. ۲. به ساختار متن، بيشتر از جمله‌ها و به جمله‌ها بيشتر از کلمه‌ها اهميت بدهيد. ۳. به مخاطب احترام بگذاريد تا او نيز به نوشتار شما به ديده تحسين و احترام بنگرد. کمترين احترام به خواننده، آن است که پاکيزه و درست بنويسيد و ساده‌ترين اصول تايپ مانند فاصله‌ها و نيم‌فاصله‌ها را رعايت کنيد. ۴. نوشتار شما، رفتار شما با خواننده است. هر قدر در رفتارتان صميمی‌تر باشيد، او نيز با شما همدلی بيشتری می‌کند؛ پس در وقت نوشتن، يکی از احساسات انسانی خود را اجازه ابراز بدهيد؛ احساساتی مانند شادی، خشم، غمگينی و هيجان. شما نويسنده‌ايد نه ديپلمات. اگر می‌خواهيد خشک و جدی هم باشيد، باشيد؛ ولی نفس‌گير ننويسيد. ۵. غنی‌ترين سرمايه پنهان برای نويسنده، ديوان‌هايی است که خوانده و از ياد برده است. ۶. وظيفه نخست نويسنده، صراحت و صداقت است و حلاوت و ملاحت در رتبه‌های بعدی است! بنابراين شيپور را از دهان گشادش ننوازيد. از صراحت شروع کنيد تا به حلاوت برسيد. ۷. يکي از مهم‌ترين عوامل زيبايی در نويسندگی، سرعت نويسنده در چينش مطالب اصلی نوشتار است. راننده خوب، راننده‌ای است که نه تند می‌رود و نه آهسته. نويسنده هم نبايد قلمش را به دست تداعی‌های پی‌درپی و گريزهای فرعی بسپارد كه سرعتش در پيشبرد مطالب كم شود و خواننده را معطل کند؛ همچنين نبايد چنان مختصر و تلگرافی بنويسد كه از هوش و تمرکز خواننده، سبقت بگيرد. تنظيم سرعت قلم در چيدن مطالب كنار هم، خواننده را به وجد می‌آورد. ۸. متن نارس و نارسا زيبا نيست؛ حتي اگر همه آرايه‌های زبانی در آن کارگذاری شده باشد. ۹. فقط کسي می‌تواند زيبا بنويسد که می‌داند چه می‌خواهد بگويد و چقدر و چرا و برای چه کسی. نويسنده‌ای که گيج می‌زند، خواننده‌اش را دچار سرگيجه می‌کند. هيچ انسانی دوست ندارد او را گيج کنند. ۱۰. بپذيريم که هر کسی نمی‌تواند زيبا بنويسد؛ ولی باور کنيم که هر کسی می‌تواند نازيبا ننويسد. 🌿 @ghalamdar