قلمزن
خدا رحمت کند را اصرار عجیبی به رعایت آداب همه چیز داشت و باید را در هر حال و شرایطی رعایت می‌کردیم آن سالهای نوجوانی تصویر ذهنی من این بود که میزان ادب حتما با میزان تحصیلات آدمها مرتبط است و با طبقه اجتماعی آنها و با جایگاه فرهنگی آنها... اما کم‌کم دانستم که اینها می‌توانند به هم هیچ ربطی نداشته باشند. آقای پزشکیان! نوجوانانی که پای مناظره شما نشستند حتما ادب و نزاکت و شکل سلوک شما را دیده‌اند و حتما برایشان سوال شده که چطور یک پزشک متخصص و یک جراح قلب و یک مسئول اجتماعی و سیاسی، حتی در هم نمی‌تواند رفتار کند و این خوشایند نیست آقای دکتر! وقتی در قبال گفتنِ رقیب، ایشان را خطاب می‌کردید، وقتی در قبال گفتنِ رقیب، از اشاره استفاده می‌کردید، وقتی شما به رقیب گفتید اما ایشان به شما گفتند وقتی شما به ایشان گفتید اما ایشان به شما گفتند ، مطمئن شدم که در بین کلمات مترادف، کسی بهترینش را انتخاب می‌کند که حتی در گفتار تواناتر است. می‌بینید آقای دکتر؟! می‌بینید که کلمات می‌توانند چقدر متفاوت باشند و مهارت استفاده از آنها برای نه حتی یک رئیس‌جمهور که یک فرد عادی هم چقدر می‌تواند ضروری باشد؟! شاید اگر در استفاده مطلوب از کلمات، کاربلد بودید، زبان بدن شما هم اصلاح می‌شد و جسارتا شبیه کودکانی که بازی را به هم می‌ریزند، هی روی میز نمی‌زدید و ناشیانه تلاش نمی‌کردید با یک لبخند مداوم، با لحن کودکان لجباز، مداوم و مداوم جلوی کلام رقیب را بگیرید و به سوالات جدی او، پاسخ‌های مضحک بدهید. آقای دکتر پزشکیان ریاست جمهوری، می‌خواهد، می‌خواهد، می‌خواهد، مناسب می‌خواهد، می‌خواهد. علی‌ای‌حال اگر حتی شما رئیس‌جمهور شوید، ما از رقیب شما هستیم که تراز مطلوبی از گفتگو و مناظره و مسئول بودن را نشان‌مان داد. ف. حاجی وثوق @ghalamzann
1.8هزار مشاهده