❤🍃 یکی از مکانیزم‌های دفاعی‌ای که شخص برای نپذیرفتن مسئولیت به کار می‌گیرد، بازی‌کردنِ نقش قربانی است. اینکه همیشه دیگران را مقصر اتفاقات زندگی‌اش می‌داند‌ و هدفش دستکاریِ احساسات در دیگری است. بازی کردنِ نقش قربانی با کسی که واقعا در اتفاقی قربانی شده، تفاوت‌هایی دارد: قربانیِ واقعی، همدلی و بازخوردِ دیگری را می‌پذیرد. اما قربانیِ نمایشی، به دنبال حالِ بهتر نیست و از این نقش برای کنترل‌کردن دیگری استفاده می‌کند. قربانیِ واقعی نگران این است که حرف‌زدن در مورد حالِ بدی که گاهی تجربه می‌کند، باعث خسته‌شدن دیگری شود. اما قربانیِ نمایشی، به دیگری احساس گناه می‌دهد و حتی گاهی با گرفتنِ ترحم دیگری، سعی می‌کند رابطهٔ از دست‌رفته را نگه دارد. قلب های آرام 🕊 ┄┄┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄ ‎❤️ @ghalbhayearam   ◕‿◕ ┄┄┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄