سروده سال ۹۴ به آسمان بنِگر آسمان به خود بالید به یُمن مقدم تو کهکشان به خود بالید علی شدی و زمین و زمان به خود بالید به عشق روی تو نسل جوان به خود بالید تو آمدی و درِ آسمان به دل وا شد تو آمدی گل لیلا ، حسین بابا شد چقدر مثل پیمبر دلت خدایی بود چقدر آینه ات پاک و کبریایی بود چقدر کار دو دستت گره گشایی بود وجود قدسی تو بس که کربلایی بود خبر رسید و سماوات با تو غوغا شد علیِ اکبرش آمد حسین بابا شد فرشته ها همه مجنون طفل لیلایش خبر دهید به عالم ز روی زیبایش حسین بس که شده مست نام بابایش علی گذاشته نام همه پسرهایش تو آمدی و پر از عشق قلب لیلا شد رسیدی ای گل حیدر حسین بابا شد چقدر مثل پیمبر چقدر محو خدا شبیه حیدر و شاگرد حضرت سقا جمال او حسنی و کمال او زهرا بگیر کرببلا ای دل امشب از لیلا که آسمان و زمین غرق شور و غوغا شد خبر رسید که مردم حسین بابا شد کفن بریده .... کرم کرده ای ز بس ارباب دوباره کرببلا کرده ام هوس ارباب به یمن گل پسرت می زنم جرس ارباب کنون که اکبرِ تو می کشد نفس ارباب برات کرببلایم یقین که امضا شد تو آمدی علی اکبر حسین بابا شد شکسته بند دلم را ببند بی تابم گدای کوچه ی عشاقِ مست اربابم " به شوق آمدنت تا سحر نمی خوابم مگر که از کرم خود دهی مِی نابم که مست کوثر نامت تمام دنیا شد " دهید مژده ی شادی حسین بابا شد من آمدم که پیمبر ببینم امشب و بعد جمال حضرت حیدر ببینم امشب و بعد حسین ، حسن ، و کوثر ببینم امشب و بعد علی علی ، علی اکبر ببینم امشب و بعد به کربلا بروم چون براتم امضا شد تو آمدی گل زیبا حسین بابا شد