#قصه_کودکانه #قصه_ای_از_مثنوی #عنوان_قصه: بـاز فـراری🦅 باز شکاریِ پادشاهی فرار کرد و به انبار کاهی رفت که پیرزنی داشت آنجا کاه‌ها را الک می‌کرد تا با گندم به دست آمده برای فرزندان گرسنه‌اش آش درست کند. پیرزن باز را گرفت و به خانه‌اش بُرد و پرش را کوتاه کرد تا نپرد و به او گفت: «مادر کجا بوده‌ای که این قدر ناخنهایت دراز شده است؟» پیرزن ناخن‌های باز را که اصلی‌ترین عضو شکار اوست برید و با گندم‌هایی که از کاه‌ها جدا کرده بود برای خود و فرزندانش آش پخت و مقداری از آن را جلوی باز گذاشت ولی باز که تا به حال از آن گونه غذاها نخورده بود از غذای پیرزن نخورد. پیرزن وقتی دید که باز از غذای او نمی‌خورد به باز گفت: «من آش به این خوبی برایت پخته‌ام ولی تو از روی غرور و تکبر از این آش نمی‌خوری و سرکشی می‌کنی و به حرف من گوش نمی‌دهی. تو سزاوار این محبت نیستی.» پیرزن که از کار باز خشمگین شده بود بقیه آش در حال جوشیدن را بر سر باز بینوا ریخت و سر او سوخت و کچل شد. چند روزی گذشت. کم‌کم پرهای باز درآمد و ناخن‌هایش بلند شد ولی سرش کچل بود. پیرزن به خاطر کینه‌ای که از باز به دل گرفته بود به او نمی‌رسید و باز شبیه به کلاغ شده بود. حالا بشنوید از شاهی که بازش فرار کرده بود. او با خود می‌گفت: «باز هر کجا که رفته خودش برمی‌گردد.» چند روزی گذشت و باز برنگشت. پادشاه به سربازانش دستور داد بروند و بگردند و باز را پیدا کنند. سربازان رفتند و باز را در خانه پیرزن پیدا کردند و نزد شاه آوردند. شاه با دیدن باز بر سر وصورت خود زد و گفت: «چه کسی تو را به این شکل در آورده است؟» پادشاه بعد از این که کمی آرام شد به باز گفت: «این سزای توست که از ما فرار کردی و به خانه پیرزنی کثیف پناه بردی.» باز که از کرده خود پشیمان شده بود خود را به دست و صورت شاه می‌مالید و با زبان بی‌زبان می‌گفت که: «اشتباه کردم و مرا ببخش.» 🍃فرزندان خود را با داستان های شیرین مثنوی آشنا نماییم. 🌼🍃🌸🌼🍃🌸 کانال قصه های کودکانه @Ghesehaye_koodakaneh لینک کانال جهت ارسال و دعوت👇 http://eitaa.com/joinchat/3920166922C29a779ebe4