👇 نقد و سؤال یکی از خوانندگان خب این حرف میتونه به خودی خود مخدر باشه پیامبر اکرم ناظر به بلاها و سختی هایی که در ذات دنیا وجود دارد این فرمایش رادارند. اینکه: "دارُ بالبلاءِ محفوفه" اینکه دنیا با بلا و سختی پیچیده شده است. ولی اگر ما انتظارمون رو از دنیا پایین بیاریم و با واقعیتی که موجود هست، یکسان بشیم، پس تکلیف آرمان‌ها و تغییر و تحول‌ها چی میشه؟ و سئوال بعدی اینه که اصلاً انتظار ما از دنیا چیست؟ انتظار ما از دنیا، خود دنیاست؟ یا انتظار ما از دنیا، مزرعه‌ی آخرت است؟ اگر انتظار ما از دنیا، خود دنیاست که خب تمام تلاش ها بیهوده و عامل بدبختی است. ولی اگر انتظار ما از دنیا، مزرعه‌ی آخرت است، پس نباید لحظه‌ای بیکار بشینیم و به این زندگی رضایت بدیم که: "السابقون السابقون، اولئک المقربون"