💡نکته تجویدی: مخارج حروف - قسمت نوزدهم 3️⃣ زبان (لسان) 🔸 طرَف اللسان (سر زبان) 📌 از تماس تیغه زبان با دندان‌هاى ثناياى پايين، حروف «س»، «ص» و «ز» ادا مى‌شود ❇️ حروف سین، صاد و زای را «اسَلی» می‌نامند 👈 اسَل به معنای هر چیز تیز و باریک است و اشاره به تیغه زبان دارد ▫️ دندان‌های پایین به دندان‌های بالا نزدیک می‌شود ▫️ تيغه زبان در محل پايه دندان‌هاى ثناياى پایین قرار مى‌گيرد ▫️ كناره‌هاى زبان به ديواره دندان‌هاى كنارى بالا مى‌چسبد، طورى كه امكان خروج هوا از دو طرف زبان وجود ندارد ▫️ نرم‌كام به بالا كشيده مى‌شود و راه عبور هوا را از بينى مى‌بندد ▫️ میان سر زبان و لثه دندان‌های پیشین بالا مجرایی تنگ ایجاد می‌شود ▫️ فشار هوا و سایش آن هنگام عبور از این گذرگاه تنگ بين زبان و لثه بالا موجب می‌شود سه حرف ياد شده به حالت «صفیر» ادا گردد 🔹 ادامه دارد ... 📚 برگرفته از: «پژوهشی در علم تجوید» اثر ابوالفضل علامی و «دانش تجوید» اثر محمدرضا ستوده‌نیا