رشد نقدینگی واقعی در ایران منفی است! در ایران دو نوع نقدینگی وجود دارد ۱. نقدینگی عمومی ۲. نقدینگی خصوصی که هر کدام به دو بخش نقدینگی اسمی و واقعی تقسیم می‌شود. رشد نقدینگی اسمی همواره مثبت بوده اما در مورد نقدینگی واقعی ماجرا متفاوت است. در یک تقسیم‌بندی دیگر نقدینگی به سه بخش جبرانی، محرک و مکنده تقسیم می‌شود. اما نقدینگی عمومی عمدتا جبرانی بوده و رشد نقدینگی واقعی در ایران منفی است. به عبارت دیگر حقوق کارمندان و دستمزد کارگران به میزان تورم افزایش پیدا نکرده است. بخشی از نقدینگی عمومی که صرف تولید و زیرساخت‌ها و خدمات عمومی شده نقدینگی محرک بوده است. و اما نقدینگی خصوصی چون متصل به دارایی بوده، همواره رشد کرده است. به عبارت دیگر پولی که بانک خصوصی خلق کرده و با آن دارایی (دلار، طلا، زمین، مسکن، خودرو و...) خریده صرفنظر از اینکه باعث تورم بوده یا خیر همواره رشد داشته است. این نقدینگی که نه جبرانی است و نه محرک و فقط در بازارهای سفته‌بازانه می‌چرخد نقدینگی مکنده نام دارد. در حقیقت این نقدینگی با اتصال به دارایی ارزش خود را حفظ کرده و بالا می‌برد یا ارزش نقدینگی عمومی را کاهش می‌دهد. این نقدینگی هم رشد اسمی داشته و هم رشد حقیقی. رشد حقیقی داشته چون میزان تورم در دارایی‌ها و کالاهای سرمایه‌ای نسبت به کالاهای مصرفی و حقوق و دستمزد کارگر بسیار بیشتر بوده است. این رشد چند برابری قیمت دارایی‌ها نسبت به کالاهای مصرفی و دستمزد کارگر و ... علت اصلی تورم است. زیرا با بالارفتن قیمت این دارایی‌ها و ایجاد عدم توازن شدید در بحث مالکیت (به‌دلیل ایجاد انحصار و احتکار در کالاهای سرمایه‌ای) که عمدتا مرتبط با نیازهای اساسی مردم هستند تمام بازارها به‌طور خودکار قیمت محصول خود را بالا می‌برند تا بتوانند قدرت خرید مردم و کارگر را تا حدی جبران کنند. در کشورهای سرمایه‌داری با سرکوب شدید دستمزد کارگر و استثمار نیروی کار و از طرفی استثمار منابع طبیعی کشورهای فقیر جلوی تورم را می‌گیرند و به این ظلم عمومی افتخار می‌کنند. ♨️ اقْتِصادِفَرهَنگی: 🇮🇷 💠 @h_abasifar