ماجرای نقدینگی و اندازه اقتصاد مثل ماجرای شربت آبلیموئه اگه حجم آب رو زیاد کنی حجم قندی که باید توش بریزی بیشتر میشه یعنی اگر حجم اقتصاد بزرگ بشه قطعا نقدینگی مورد نیازش بیشتر میشه... اما اگر حجم اقتصاد زیاد نشد چه دلیلی وجود داره برای افزایش نقدینگی؟! فرض کنید برای یک پارچ شربت 100 عدد قند استفاده کرده ایم. اگر قندها را نصف کنیم آنوقت تعداد قندهای ما در ظاهر 200 عدد شده است اما در واقع تغییری ایجاد نشده! بخش عمده ای از نقدینگی که در کشور ما در این چند دهه خلق شده در حقیقت نتیجه کاهش ارزش پول ملی بوده است. کاهش ارزش پول مثل همان نصف شدن قند است. یعنی یک هزار تومانی ارزشش می شود به اندازه پانصد تومان سال گذشته و دولت مجبور بوده حجم نقدینگی را بالاببرد تا کاهش قدرت خرید را جبران کند! طبیعتا بهتر است ارزش پول کاهش پیدا نکند (مثلا نرخ ارز بالا نرود) تادولت هم مجبور نباشد برای تامین سرمایه در گردش تولید، حقوق و دستمزد کارگر و کارمند و تامین هزینه های خود، حجم پول را بالا ببرد و رشد نقدینگی داشته باشد! اما این رشد نقدینگی چون نامتوازن صورت میگیرد دوباره باعث تورم می شود! این تورم به خاطر رشد نقدینگی نیست. بلکه به خاطر نامتوازن بودن توزیع نقدینگی است؛ "تجمیع و تداول ثروت در دست افرادی معدود" که می توانند با آن در بازارهای سفته بازی ورود کنند و به راحتی کسب سود کنند. اثر این افزایش قیمت در بازارهای دارایی سرریز خواهد کرد در بازارهای دیگر و تورم بوجود می آید! ♨️ اقْتِصادِفَرهَنگی: 🇮🇷 💠 @h_abasifar