این عبارت قرآنی که مقام معظم رهبری بعنوان اساس کار حکومت دینی بکار بردند عبارتی است که ذیل آیه حرمت ربا نازل شده است. در حقیقت مبنا و اساس کار حکومت دینی جلوگیری از ظلم است. هم ظلم کردن و هم ظلم دیدن. وقتی این مبنا را بگذاریم در کنار مبنای "الاسلام هو الحکومه" آنوقت مشخص می شود که چرا امامین انقلاب بسیاری از استفتائات را به قانون ارجاع می دهند. مثلا وقتی بحث از سود بانکی می شود و گفته می شود که نرخ سود 20 درصد در بانکهای جمهوری اسلامی حلال است اما نرخ 2 درصد در آمریکا و... ربا و حرام است منطقش این است که در شرایطی که تورم 50 درصدی وجود دارد نرخ بهره اسمی 20 درصد تبدیل می شود به نرخ بهره واقعی منفی 30 درصد. اما از طرف دیگر می دانیم نرخ بهره 50 درصد هم یعنی تثبیت تورم حداقل 50 درصد. از سوی دیگر مقام معظم رهبری در مورد تکلیف مالایطاق به بانک ها نیز هشدار دادند و این یعنی به بانک نیز نباید ظلم شود. همواره سعی شده نرخ بهره بانکی در کشاکش نیروهای مختلف اقتصادی طوری تعیین شود که نه تولیدکننده ضرر کند و نه سپرده گذار و نه بانک. حال اگر کسی درکی از ساختار حکمرانی نداشته باشد و بخواهد با یک آیه و روایت و بدون موضوع شناسی "سیستمی" وضعیت حکمرانی کشور را قضاوت کند قطعا به مشکل برخواهد خورد. مثل کسی که درکی نسبت به زکات بستن امیرالمومنین علیه السلام بر اسب ندارد. یا در مساله سلاح اتمی منطق ما قطعی و مشخص است. نه میسازیم و نه استفاده میکنیم اما در هر سطحی که به ما "ظلم" شود در همان سطح پاسخ خواهیم داد. اینکه چه کاری ظلم است و چه کاری در مقابل ظلم است تشخیصش با ولی فقیه است. ♨️ اقْتِصادِفَرهَنگی: 🇮🇷 💠 @h_abasifar