اول سلام علیکم طاعات قبول حق ان شاءالله در رابطه با مقاله حضرتعالی پیرامون عدالت در روزنامه فرهیختگان چند نکته به نظر رسید، خدمت شما عرض میکنم و پس از آن از شما استفاده ۱. عدالت به آن معنا که شما فرمودید ارزش مطلق نیست؛ عدالت خود در یک رابطه طولی با ارزشی بالادستی موسوم به مصلحت است؛ اگر مصلحتی اقتضاء کند، لاجرم عدالت نیز همانند آزادی و سایر ارزشها لازم الانتقاض خواهند بود. ۲. علاوه بر این، عدالت هم عینا همانند آزادی، در یک جامعه بشری خواه ناخواه در یک نگاه نسبی و با معیارهایی یک بام و دوهوایی مواجه شده، آنجا که به نفع آدمیان باشد ذبح شده و در موقعیتی دیگر از همه چیز والاتر خواهد بود!! به این جمله دقیق رهبر انقلاب دقت کنید: «اگر در جامعه ای معنویت حاکم نباشد، عدالت نیز سربار جامعه خواهد شد» (نقل به مضمون) این یعنی ارزشمندی عدالت هم شرایط محور خواهد بود؛ این غیر از بیان شما پیرامون تطبیق‌پذیری متکثر و فرد به فرد عدالت است. ۳. نتیجه آنکه تنها ارزش مطلق، ایمان به خداست. اما اینکه گفتید کسی اظهار مخالفت با عدالت نمیکند، برای آزادی و... هم صدق میکند؛ پس امتیاز ویژه ای نیست. ۴. به نظر میرسد رابطه استقلال و آزادی عام و خاص من وجه باشد و نه لزوما تساوی! در برخی حالات این دو لازمه یکدیگر هستند و از طرفی شمولیت آزادی بیش از استقلال به معنای عدم وابستگی است. ♨️ اقْتِصادِفَرهَنگی: 🇮🇷 💠 @h_abasifar