دیگه ساده تر از این نمی تونم توضیح بدم طبقات بالا همه چیز رو در انحصار خودشون میخوان مونده "نیازهای اساسی" مردم مثل برق و گاز و آب و خاک و گندم و بنزین و ... جمهوری اسلامی سالهاست جلوی این ماجرا ایستاده و دائما سعی میکنه نیازهای اساسی رو ارزون نگه داره (مثل نون و بنزین و ...) لیبرالها میدونن که سود اصلی توی همین نیازهای اساسیه اگر بتونن اینها رو هم خصوصی کنند و قیمتشون رو آزاد کنند سودی که به دست میارن اصلا قابل مقایسه با سودهای دیگه نیست وقتی نیازهای اساسی مردم رو گروگان بگیرند اونوقت مردم میشن برده های ساکت و گوش به فرمان اونها ولی وقتی نیازهای اساسی مردم گروگان سرمایه داران نباشه اونوقت به راحتی نمی تونن مردم طبقات پایین رو اجیر و اسیر کنند. فلذا دائما این دعوا در ایران وجود داشته که ارز ترجیجی برای کالاهای اساسی وضع می شود و بعد از مدتی حذف میشه چرا؟ چون ارز ترجیحی کالاهای دیگه حذف میشه و همه کالاها گرون میشن در حقیقت تورم کالاهای اساسی با افزایش درآمد مردم تناسب دارد اما تورم کالاهای دیگر خیر. به خصوص کالاهای سرمایه ای که به شدت نرخ رشدش بیشتر از افزایش درآمد مردم است. بنابراین لیبرالها میگویند مرگ یک بار شیون هم یک بار بگذارید مثل کشورهای غربی عده ای را فدا کنیم تا بتوانیم توسعه یافته شویم. ماجرا این است که اگر جمهوری اسلامی بخواهد عده ای را فدا کند باید پشتوانه اصلی خودش یعنی طبقات پایین و پابرهنه ها را رها کند (برعکس نظامهای سرمایه داری که پشتوانه اصلی حکومت سرمایه داران و پول و زور است) ♨️ اقْتِصادِفَرهَنگی: 🇮🇷 💠 @h_abasifar