📌 چشم و هم چشمی خوب! ما دو نوع چشم و هم چشمی داریم! یکی مذموم است و یکی ممدوح! آن چه مذموم است در چشم دیگری کردنِ دارائی‌هاست. یعنی مصرفی که از سر کبر است. خود را از دیگران برتر دیدن است. بالاتر نشان دادن خود است! این مذموم است. اما اگر در یک جامعه مصرف به شکلی بود که عده‌ای بهره‌مند بودند و عده‌ای گرسنه! عده‌ای فقیر بودند و عده‌ای غنی! عده‌ای در اولیات ضروری زندگی مانده بودند و عده‌ای بدون هیچ تلاشی بیش از حد نیازشان داشتند! و به تعبیر شهید بهشتی جامعه‌ای بوجود آمده بود که اگر آن را با قرآن هم می‌پوشاندیم باز هم لجن بود! در چنین جامعه‌ای اگر فردی گفت چرا فلانی دارد و من ندارم ظاهرش چشم و هم چشمی است اما باطنش عدالتخواهی است! مطالبه‌گری است. اعتراض به نابرابری است. حق‌طلبی در مقابل ظلم و بی‌عدالتی است. اتفاقا در این شرایط اگر فردی حق خویش را طلب نکند و صوفیانه‌طور به ظلم تن دهد گناهش بیشتر است! مذموم‌تر است. به تعبیر آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی قناعت آن نیست که به آنچه داری کفایت کنی و راضی باشی! بلکه قناعت آن است که به آنچه نیاز داری راضی باشی! و نیاز یعنی حق! و رضایت به حق یعنی رضایت به رفع نیاز! و عدم رضایت به ظلم و نابرابری! و به تعبیر ایشان تمام فضائل اخلاقی متوقف بر فضیلت قناعت است! این قناعت کجا که سراسر عدالتخواهی و ظلم‌ستیزی است و آن قناعت صوفیانه کجا که سراسر ذلت است و ظلم‌پذیری! ⭕️ جنگ شناختی‌اقتصادی: 🇮🇷 💠 https://eitaa.com/joinchat/2550136832C0e295d7db7