حکمرانی رسانه در یک جامعه به معنای تولید و انتشار محتوای شایسته توسط حاکمیت و مصرف آن توسط مردم نیست! حکمرانی رسانه یعنی ایجاد عدالت رسانه‌ای. یعنی تریبون‌گذاری عادلانه. یعنی بلندتر نبودن صدای هیچکس نسبت به دیگری. واضح نبودن تصویر هیچ گروهی نسبت به گروه دیگر. حکمرانی رسانه‌ای یعنی صیانت از آزادی و برابری. برابری همه انسان‌ها و حتی برابری انسان با خدا! همه‌ی انسان‌ها حق و امکان اظهار بیان دارند. خداوند متعال هم در این میان یک رسانه به نام قرآن دارد که با آن "یامر بالعدل و الاحسان" حتی تبلیغ دین خدا نباید با صدای بلندتر باشد. تبلیغ ضد دین که جای خود دارد. دین خدا آنقدر منطق دارد! آنقدر با فطرت انسان سازگار است! و آنقدر جذاب است که نیازی به بلندگو ندارد! فلذا بلندگوی تبلیغ وقتی مورد نیاز شد که مبلغین ضد دین بلندگودار شدند! اگر در یک جامعه هیچ‌کس صدای بلندتری نداشته باشد آنگاه همهمه‌ی جامعه چیزی نخواهد بود جز صدای فطرت خداجو. اگر صدای هیچکس بالاتر از صدای پیامبر نباشد آنگاه صدای پیامبر عالم‌گیر می‌شود و همه صدای او را تکرار می‌کنند و می‌گویند: علی مع الحق و الحق مع العلی! اگر صدای همه برابر باشد آنگاه صدایی که عالم‌گیر خواهد شد چیزی نخواهد بود جز: لبیک یا حسین... #تبلیغات ♨️ اقْتِصادِفَرهَنگی: 🇮🇷 💠 @h_abasifar