حذف بانکداری خصوصی راهکار این چارچوب [بانکداری لیبرالیستی] چیزی جز ثروت ثروتمندان به واسطه "تجمیع پس‌انداز طبقات فقیر و متوسط و اعطای اعتبارات سنگین به صاحبان تمکن" نیست. زیرا که لازمه بقای بانک، سود حاصل از اعطای اعتبارات است که تضمین سود بجز از طریق حصول اطمینان از ثروت و توان مالی وام گیرندگان ممکن نیست. بنابراین نقد چارچوب بانکداری در اقتصاد لیبرالیستی بدین معنی است که این سوال را مطرح کنیم که 🔹 آیا نظام بانکداری اسلامی در الگوی تدبیر امور اقتصادی مسلمین صرفا با وجود "یک بانک دولتی" سازگاری بهتری ندارد؟ 🔹 شرط لازم برای جلوگیری از تکاثر غیر عقلایی ثروت حاصل از عملیات بانکداری نیست؟ 🔹 آیا بهتر نیست بساط این بانک‌های رنگارنگ که نقشی جز تعمیق شکاف طبقاتی و ایجاد و بحران در نظام اسلامی ندارد ، برچیده شود؟ این تحول همان فرمایشات مقام معظم رهبری است که نخست در منظومه شعارهای سال و سپس در الگوی اسلامی ایران پیشرفت و اقتصاد مقاومتی و بیانیه گام دوم بیان کردند. در بیانیه گام دوم خطوط مهمی که می تواند در اجرای الگوی اسلامی و ایرانی پیشرفت و جهت دهی به مطالعات علوم انسانی و اسلامی به کار گرفته شود، دقیقا ترسیم شد که عبارت هستند از: "روحیه انقلابی" و "تفکر انقلابی" و "عملکرد جهادی" و این همه بر محور تقابل اسلام و استکبار هستند. ۱) سخنرانی پرفسور مسعود درخشان در مراسم افتتاحیه پنجمین کنگره بین‌المللی علوم انسانی اسلامی ۹۸/۹/۳ 💠 @profderakhshan