آدام اسمیت را پدر علم اقتصادِ [سرمایه‌داری] می‌نامند. اسمیت می‌گوید قصاب و نانوا و شراب‌فروش! از سر خیرخواهی کار نمی‌کنند! آنها دنبال نفع شخصی خودشان هستند و این نفع‌طلبی آنها باعث می‌شود شما شام داشته باشید! دو سوال در مورد این جملات اسمیت باید پرسیده شود که یکی از آن دو را اینجا می‌پرسم و دومی را بعدا ان‌شاالله... سوال: آیا منفعت‌طلبی افراد همیشه برای دیگران خیر است؟ یعنی آیا امکان ندارد نفع مادی یک‌نفر در ضرر فرد دیگر باشد؟ اگر امکان این مساله وجود دارد بنابراین چطور می‌توانیم جامعه‌ای را تصور کنیم که هر کسی به دنبال نفع‌ِشخصی است و آن جامعه نابود نمی‌شود؟! اساسا جامعه جمع جبری افرادِ منفرد نیست بلکه جمعِ بُعدِ اجتماعی افراد است! انسان‌ها یک هویت اجتماعی دارند. آن هویت‌ اجتماعی افراد در کنار هم جامعه را تشکیل می‌دهد! اگر آن هویت را از افراد بگیریم لاجرم جامعه نابود می‌شود! کمونیسم نابود شد چون هویت فردی را گرفت! کاپیتالیسم نابود خواهد شد چون هویت جمعی انسان را از او می‌گیرد! ♨️ اقْتِصادِفَرهَنگی: 🇮🇷 💠 @h_abasifar