وضعیت امروز نتیجه‌ی همان شعاری است که قبل از انقلاب داده شد: این یعنی صنعت خودرو ایران از ابتدا برای مونتاژ و برای عقب‌ماندگی طراحی شده بود طبیعتا هر ایرانی یک پیکان یعنی تا سی سال آینده درجا زدن طبیعتا هر ایرانی یک پیکان یعنی انحصار. این بنای کج صنعت خودرو بوده است... البته همین هم غنیمت است. برخی کشورها همین را هم نداشته اند. درست است از کیفیت خودرو راضی نیستیم. اما مثل عراق هم نیستیم که نفت بفروشیم و خودرو بخریم ولی آفتابه هم نتوانیم بسازیم. جایی هم که کیفیت را بالابرده ایم قیمت بالاست. ایرادات را همه میدانند. اما راهکار چیست؟ طبیعتا وقتی یکی از ایرادهای اساسی انحصار است، راهکار هم رفع انحصار است. اما آیارفع انحصار فقط با واردات اتفاق می‌افتد؟ آیا تجربه کشورهای دنیا این است؟ یعنی قبل از اینکه صنعت خودروشان قوی شود واردات را آزاد کردند؟ مطلقا اینگونه نیست. پس چه کردند؟ تجربه دنیا در یک جمله خلاصه می‌شود: ایجاد رقابت داخلی از سطح خرد و با کیفیت تا سطح انبوه و کیفیت متوسط یا به عبارتی خودروهای اکونومی. خیلی ساده است. هر عقل سالمی ابتدا می‌گوید به تولیدکنندگان داخلی (هر شخص یا گروه تولیدی داخلی) اجازه تولید بدهید. شاید بگویید مگر الان اجازه تولید ندارند. پاسخ این است که خیر. اگر تولید کنند دولت و نیروی انتظامی پلاک نمیکند. یعنی اصلا معاینه فنی هم نمیکند چه برسد به پلاک. این یعنی شما سنگ تولید را بسته‌ای و میخواهی سگ واردات را رها کنی. خب طبیعتا مافیای واردات خودرو به شدت منتظر هستند که چنین اتفاقی بیفتد اما قطعا مسئولین ما این کار را نخواهند کرد. حتی راهکار اصلاح مدیریت ایرانخودرو و سایپا هم از مسیر مردم میگذرد. مسیر مردمی سازی اقتصاد تنها راه پیشرفت در بستر عدالت و جمهوری اسلامی است. این دو شرکت باید تبدیل به دو تعاونی فراگیر ملی شوند و مدیریت آنها و مالکیت آنها مستقیم به مردم و کارگران همین دو شرکت سپرده شود مناسب است که در انقلاب اسلامی و در انقلاب راهبرد تولید و حکمرانی تولید در صنعت خودرو شروع به تغییر کرده و مبتنی بر مبانی اصیل انقلابی یعنی استقلال، آزادی، جمهوریت و اسلام بازطراحی شود.