رفاه یک امر ذهنی است مطلوبیت یک امر کاملا ذهنی است هیچ نسبتی (تاکید میکنم هیچ نسبتی) با بیرون از انسان ندارد اگر تمام دنیا را داشته باشید ممکن است در رفاه نباشید و هیچ مطلوبیتی برای شما نداشته باشد اما ممکن است هیچ نداشته باشید و از درون احساس آرامش و رفاه کنید. تصور کسانی که صبح تا شب بمباران ذهنی شده اند این است که بهشتی در غرب وجود دارد و جهنمی در ایران. وقتی تصویر ذهنی شما به هم میخورد آنوقت راهی جز تسلیم در برابر حقیقت ندارید. بارها و بارها ایرانیان بسیاری به کنار همین کانال مسخره رفته اند و عکس گرفته اند و لذت برده اند. یکی از پیش فرض های بسیار غلط اقتصاد علم نما که در دانشگاه ها تدریس می شود این است که بین مطلوبیت و رضایتمندی افراد و مصرف مادی شان ارتباط مستقیم برقرار می کند. خلاف این پیش فرض کاملا غلط را بارها و بارها تجربه کرده ایم اما چون یک پیش فرض ایدئولوژیک است نمی خواهند آن را کنار بگذارند. کتاب داشتن یا بودن اریک فروم یکی از منابعی است که می توانید در مورد این موضوع مطالعه کنید. در حقیقت ما با مصرف بیشتر نیست که لذت بیشتری می بریم بلکه از نگاه و توجه دیگران و شأنی که فکر میکنیم در نگاه دیگران پیدا میکنیم لذت می بریم. لذت یک امر درونی و ذهنی است و این امر منطقا نمی تواند به بیرون از انسان اتصال ماهوی داشته باشد. نهایتا بتواند ابزاری باشد برای آن امر درونی. یعنی با خوردن یک سیب آن امر درونی فعال شود. در عین حال می تواند خوردن همان سیب مطلوبیت شما را کاهش دهد. فقط به شما و درون شما بستگی دارد نه به آن سیب! ♨️ اقْتِصادِفَرهَنگی: 🇮🇷 💠 @h_abasifar