و ای امام، من به عنوان کسی که شاید کربلای حسین را در کربلای خرمشهر دیده ام سخنی با تو دارم که از اعماق جانم و از پرپر شدن خون جوانان خرمشهر برمی خیزد و آن اینست. ای امام از روزی که جنگ آغاز شد تا لحظه ای که خرمشهر سقوط کرد من یک ماه به طور مداوم کربلا را می دیدم؛ هر روز که حمله دشمن بر برادران سخت می شد و فریاد آنها بی سیم را از کار می انداخت و هیچ راه نجاتی نبود، به اتاق خود می رفتم گریه را آغاز می کردم و فریاد می زدم: «ای رب العالمین بر ما مپسند ذلت و خواری را». 🔰بخشی از وصیت نامه سردار شهید محمد جهان آرا @Habiliyan