امیرمومنان (ع) پس از ماجرای صلح تحمیلی با معاویه، به شرح ماجرا پرداخت. در میانه کلام حضرت، مردى گفت "ما را از قبول حكمين نهى کردى و سپس، اجازه دادى. نمی ‏دانيم كدام بهتر بود؟". حضرت دست بر روى دست زد و فرمود "هذا جزآء من ترك العقدة. اين جزاى کسی است كه امر محکم را ترک کند". در این هنگام، اشعث بن قیس (سر دسته خوارج، عامل تحمیل حکمیت)، با ژستی خیرخواهانه گفت "يا امير المومنين! اين سخن، به ضرر و خلاف مصلحت توست، نه به نفع تو"! کسی که موجب دودستگی در لشکر خودی شده، جنگ پیروز را مغلوبه ساخته و تهدید ها را افزایش داده بود، دوباره از مصلحت دم می زد! تاریخ می گوید امام (ع)، نگاه تندی به اشعث کرد و فرمود: "تو چه مي فهمی چه چیز به ضرر من است يا نفع من؟ لعنت خدا و لعنت کنندگان بر تو باد ... کسی که شمشير دشمن را به سوی قوم خود راهنمائي کند و مرگ را به سوي آنها بکشاند، سزاوار است نزديکانش، او را دشمن بدارند و دیگران، از او در امان نباشند". (خطبه ۱۹ نهج البلاغه) @Habiliyan