#الهام #پارت196 وقتی بعد از یک هفته دیدمش تازه فهمیدم چقدر دلتنگش شدم ! نشستم توی ماشین ، بهم لبخند زدیم و سلام کردیم ...بدیش این بود که یه جورایی دیگه مثل قبل باهاش راحت نبودم ترجیح دادم اون سکوت رو بشکنه ، که همین کارم کرد _خسته نباشید _ممنون ، توام همینطور _به نظرت کجا بریم بهتره ؟ شونه ای بالا انداختم و گفتم : _نمی دونم ، برای من فرقی نمی کنه _باشه _تو به مامان زنگ زدی حسام ؟ ماشین رو روشن کرد و راه افتادیم _ نه من به عمه مریم شما زنگ زدم اونم حتما خودش راست و ریستش کرده _آهان _راستی خوب شد گفتی عوضش کردم _چی رو ؟ _آهنگ پیشوازُ دیگه ! اگه بابا یا یکی دیگه زنگ می زد آبروم می رفت ، مگه اینکه دستم به حامد نرسه خنده ام گرفت ، بیچاره حامد ! تا برسیم یکم حرف های معمولی زدیم ، جو بینمون مثل همیشه بود انگار نه انگار که اتفاقی افتاده یا قراره بیفته نمی دونم من زیادی صبور و تو دار بودم یا حسام ! بلاخره ماشین رو کنار یه رستوران بزرگ پارک کرد ، ترمز دستی رو کشید و گفت : _رسیدیم ، پیاده شو محیطش هم قشنگ بود هم متنوع ... وقتی می رفتی تو دست راست میز و صندلی بود و سمت چپ تخت های سنتی _چپ یا راست ؟ با انگشت به تخت ها اشاره کردم و رفتیم همون طرف ... یه جورایی هم نورش آرامش بخش بود هم اینکه دنج تر و خلوت تر بود روی تخت کنار حوض نشستیم ، دقیقا رو به روی هم ! جای ساناز خالی تا این لحظات زیبای رمانتیک رو ببینه واقعا ... کی فکرشُ می کرد ، من ... حسام .. اینجوری .. اینجا !؟ منو رو برداشت ، انگار تا حالا به چشم پسر عمه دیده بودمش نه یه خواستگار ! بخاطر همین زوم کرده بودم روی رفتار و حرکاتش گارسون رو صدا کرد و شروع کرد سفارش دادن