#تصوف 📚 قاعده اساسى در باب توحيد، در نزد عقل و نقل، عدم قياس خالق به مخلوق، يا قاعده تباين است، كه اگر اين اصل مهمّ در مباحث توحيدى ناديده گرفته شود، قطعا وقوع در اوهام و انحراف از واقعيت را در پى خواهد داشت. 📚 ولى بنيان نظريه وحدت شخصى وجود، بر تشبيه حقّ تعالى به مخلوق نهاده شده است، به طورى كه اگر تشبيه را از آن حذف كنيم، شالوده آن فرو مى پاشد. 📚 آقاى وكيلى، در کتاب هفت روز در بهشت (انسان شناسى، جهان شناسى)، ص ۱۰۳ مى نويسد: 🔺خداوند، وجودش نامتناهى است و همه جا و همه چيز را پُر كرده و با همه همراه است و به همين جهت نمى تواند نسبتش با ديگر چيزها نسبت بيگانگى و بريدگى و جدايى كامل باشد و مخلوقات از او مستقل باشند. 🔸این کلام، دقیقا توضیح وحدت شخصی وجود است. آقای وکیلی، صوفی در لباس روحانیت است. @hadise_shia