(آیت الله سید محمد ضیاءآبادی) 📌جلسه بیست و پنجم، بخش اول 1⃣1⃣وعَناصِرَ الْاَبْرارِ وَدَعائِمَ الْاَخْیارِ،وَساسَةَ الْعِبادِ وَاَرْکانَ الْبِلادِ "سلام برشما...که اصول نیکان و استوانه های خوبان و زمامداران بندگان و پایه و ارکان شهرها هستید." ✅معنای لغوی وَدَعائِمَ الْاَخْیارِ دعائم جمع دِعامه است و دعامه یعنی ستون و تکیه گاه که چیزی را از سقوط و افتادن نگه می دارد.اخیار جمع خیّر است و خیّر هم به معنای نیکوکار است؛متنهی ،فرق میان ابرار و اخیار شاید این باشد که ابرار نیکوکارانی هستند که صفات فاضله دروجودشان رسوخ کرده و ملکه شده است،ولی اخیار نیکوکارانی هستند که که هنوز صفات فاضله در وجودشان رسوخ پیدا نکرده و به حدّ ملکه بودن نرسیده است و ممکن است و درعین نیکوکاری،مبتلا به بعضی از اخلاق رذیله ازقبیل بخل،حسد،کینه توزی، و خودبرتربینی باشند. ✅تفاوت ابرار و اخیار ☀️تمام ابرار اخیار نیز هستند اما اخیار ابرار نیستند.🌹ابرار چنان اوج گرفته اند که جانشان تجلّی گاه نور امام(ع)گشته و شعاعی از خورشید ولایت درفضای قلبشان تابیده است ولی گروه اخیار اگرچه به آن حد نرسیده اند،اما در همان خیر بودنشان،ستون و تکیه گاهشان امام(ع)است. ☀️بنابراین امام (ع) نسبت به ابرار عنصر است و نسبت به اخیار دعامه و تکیه گاه و پشتوانه است.🌺 📚1-سوره انسان آیه 5 و 6 📚2- سوره انسان آیه 11 📚3-همان آیه 21 📚4-تفسیر مجمع البیان،سوره هل اتی.