وَأَيُّوبَ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَسَّنِيَ ٱلضُّرُّ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّـٰحِمِينَ و ايوب را [ياد كن]، آنگاه كه پروردگارش را ندا كرد كه [پروردگارا! ] بى گمان بيمارى سختى به من رسيده است، در حالى كه تو مهربان ترين مهربانانى