عذاب و كيفر الهى، پس از اتمام حجت است. (بدنبال موضوع نبوت در آيات قبل، اين آيه مخالفان را تهديد مى كند). - احتمال عذاب و كيفر الهى، براى دست برداشتن از توطئه كافى است. «افأمن» - توطئه گران عليه دين بدانند كه مكر و حيله ى آنان، در برابر علم و قدرت الهى، پوچ است. «افأمن الذين مكروا السيئات» - زمان و مكان و نوع قهر خدا در دنيا قابل پيش بينى نيست، كه امكان فرار باشد. «يأتيهم العذاب من حيث لايشعرون» - هيچ فرد يا عاملى، مانع قهر خدا نيست. «فما هم بمعجزين» - نزول عذاب، ناگهانى و در هر حال و شرايطى است. «فى تقلّبهم» (چه در سفر، چه در وطن، چه در خواب و چه در بيدارى، چه در راه چه ايستاده، ...) - گاهى رعب و خوف و دلهره، عذاب الهى و مايه هلاكت است. «يأخذهم على تخوّف» - تأخير عذاب و مهلت دادن به گنهكاران، بخاطر لطف اوست تا توبه كنند. «فان ربكم لرؤف رحيم» - قهر وتنبيه الهى نيز براساس تربيت ورحمت اوست.«يأخذهم... فان ربكم لرؤف رحيم» سوره نحل آیه ۴۷👆📜