بسم الله الرّحمن الرّحیم حدیث‌خوانی چهارشنبه(۱۴۰۱/۱۲/۳) جلسه نوزدهم استاد سیّدجلال رضوی همدانی حفظه‌الله: صفحه‌ دوّم یعنی اوّل منزل توبه می‌باشد، بعد اِنابه می‌باشد، که البتّه می‌گویند اِنابه سه قسم می‌باشد، اِنابه به قلب، اِنابه به زبان و اِنابه به عمل. تا ما پشیمانی قلبی نداشته باشیم، تا ما استغفار به زبان نداشته باشیم، تا ما ترک گناه را عملا نداشته باشیم، هر گونه ادّعای توبه و اِنابه در واقع استهزای خودمان می‌باشد. آن وقت می‌باشد که خداوند در مومنانی که خاضع هستند، تسلیم هستند، مطمئن هستند، عنایت ویژه می‌کند. یک کتابی شهید دستغب رحمه‌الله دارند، به نام داستان‌های شگفت. ایشان نوشتند: جوانی وارد حرم اباعبدالله علیه‌السّلام شد به امام که سلام دادند حضرت و تمام حرم پاسخ سلام ایشان را دادند. آن جوان چقدر قُرب الی‌الله دارد، چقدر خالص می‌باشد که اینگونه پاسخ شنید. از حال جوان پرس‌وجو کرد متوجّه شد این جوان پدر و مادر پیری داشت که هر هفته به صورت نوبتی آنها را برای زیارت بر روی دوش خود به حرم می‌بُرد، یک شب بارانی که نوبت پدر بود، بعد برگشت پدر از زیارت، مادر می‌گوید: من فکر نکنم تا هفته بعد زنده بمانم لطفا مرا هم الان برای زیارت ببر. این جوان در همان حال که خسته بود مادر را روی دوش خود به زیارت بُرد، وقتی به حرم می‌رسد متوجّه می‌شود چشم و گوشِ باطن خویش باز شد. لذا هر وقت به حضرت سلام می‌دهد، پاسخ می‌شنود. راجع آقا ملّاجان زنجانی رحمه‌الله آوردند که در حرم سیّدالشّهداء نشسته بودند، سر ساعت دوازده، این کوپه‌های ساعت حرم حضرت اباالفضل علیه‌السّلام شروع کرد به زدن، جَرَس برخورد این کوپه‌ها با تکّه آهن ثابت، همان لحظه هم، از ساعتِ حرمِ سیّدالشّهداء علیه‌السّلام، شنید: این ارتعاش صوت بهم خوردنِ کوپه‌ها در حرم سیّدالشّهدا علیه‌السّلام نوای هل من ناصر ینصرنی سر می‌دهند و همان لحظه، ارتعاش صوت کوپه‌های حرمِ قمر بنی‌هاشم علیه‌السّلام نوای لبیک سر می‌دهند. یعنی تمام اشیاء و پدیده‌های پیرامونی وجود نازنین اباعبدالله علیه‌السّلام و حضرت اباالفضل علیه‌السّلام تحت‌الشُّعاع آن قُبّه می‌باشند؛ جَذبه‌ی آن بزرگواران، حتّی بر اشیای بی‌جان اثر گذاشتند. خداوند این‌گونه چشم و گوش بعضی‌ها که لیاقت دارند و حُرمت داری می‌کنند را بینا و شنوا می‌نماید. ما اگر بخواهیم نسبت به احادیث فهم پیدا کنیم باید چه کنیم؟ افرادی را داشتیم که خداوند این‌ها را مورد عنایت خاص خود قرار داده است. دوستان ما چند نفر را داشتیم که هنوز سر سفره‌ی آن‌ها داریم روزی می‌خوریم، یکی مانند علّامه‌ی طباطبایی می‌باشد، یکی مانند مرحوم امام می‌باشد، یکی مانند شهید مطهّری و یکی امروز مانند آیت‌الله عظما جوادی آملی حفظه‌الله هستند. خداوند دریای دانایی و علم را به این بزرگواران داده است. ما یک عالم بزرگواری داریم در گیلان به نام آیت‌الله قربانی لاهیجی، یکی از بزرگان می‌فرمود: من هر کدام از کتاب ایشان را برمی‌دارم می‌بینم مطالب جدید در کتاب ایشان هست؛ باز نویسی از فلان کتاب نیست، بعضی‌ها مطلب جدید ندارند امّا بعضی‌ها فوّاره‌ی فهم و دانش هستند و عقلشان جوشش مطلب و محتوا دارد. چه می‌شود که اینگونه می‌شود؟ یک راهش همین مراعات‌ها می‌باشد که بیان می‌کنم: اگر ظرف ذهنی را آلوده نمایم واقعا احادیث پیامبر عظیم‌الشّان صلّی‌الله‌علیه‌وآله و ائمّه علیهم‌السّلام برای بنده صعب و مستصعب می‌شوند، ولی چطور فلانی متوجّه می‌شود و راحت تفسیر می‌کند و شرح می‌زند و چهل حدیث می‌نویسد و چهل حدیث ایشان نمونه می‌شود. یک راه آن همین است: سالم نگه‌داشتن؛ پاک نگه‌داشتن؛ مُطهّر نگه‌داشتن نفس و حفظ کردن ایمان می‌باشد. خود قرآن می‌فرماید: هر کسی که قلب خویش را از ایمان حفظ کرد ما او را هدایت کنیم. لذا اگر بخواهیم خودمان را در امان الهی قرار بدهیم از این هدایت‌های الهی و الطاف الهی برخوردار باشیم این آیه‌ی۶۹ سوره‌ی نساء که فرمود: وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ ۚ وَحَسُنَ أُولَٰئِكَ رَفِيقًا؛ و آنان که اطاعت خدا و رسول کنند البتّه با کسانی که خدا به آن‌ها لطف فرموده یعنی با پیغمبران و صدّیقان و شهیدان و نیکوکاران محشور خواهند شد، و اینان نیکو رفیقانی هستند. اگر می‌خواهیم واقعا جزو ابرار باشیم که خود این ابرار، نیکوکاران هستند، احسان‌کنندگان هستند، کسانی هستند که درِ خانه‌ی خداوند انسان‌های معتقد به مبدا و معاد هستند. آنها معتقد به، مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ(بقره/۶۲)؛ هر كس به خدا و روز بازپسين ايمان داشت، هستند. آنها با ملائک هستند.