به یک نکته دقت کردید؟
شهادت هر عزیزی متناسب با روحیاتش پیش آمد!
حاج قاسم ، بدون مرز بود و اهل ایجاد وفاق بین ملّتها. توی عراقی که برای نجاتش جنگیده بود، شهید شد.
حاج ابراهیم، اهل خدمت بود و آبادانی. در راه خدمت برای آوردن آب شهید شد.
حاج اسماعیل، اهل دیپلماسی و همراه کردن جهان با درد فلسطین بود. در سفر دیپلماتیک شهید شد.
حاج حسن، اهل فرماندهی و اتاق فکر و جلسات بود. در جلسه شهید شد.
و حاج یحیی مرد جنگ مسلحانه بود. در حال جنگ و در میدان جنگ شهید شد.
خدا، خوب حجت تمام میکند.
و وای به حال کسانیکه بعد از اینهمه حجت، باز راه گمراهی در پیش بگیرند.
خدایا این قربانیان از فرزندان ابراهیم را بپذیر و ما را از عارفان به حقشان قرار بده.