به یک نکته دقت کردید؟ شهادت هر عزیزی متناسب با روحیاتش پیش آمد! حاج قاسم ، بدون مرز بود و اهل ایجاد وفاق بین ملّت‌ها. توی عراقی که برای نجاتش جنگیده بود، شهید شد. حاج ابراهیم، اهل خدمت بود و آبادانی. در راه خدمت برای آوردن آب شهید شد. حاج اسماعیل، اهل دیپلماسی و همراه کردن جهان با درد فلسطین بود. در سفر دیپلماتیک شهید شد. حاج حسن، اهل فرماندهی و اتاق فکر و جلسات بود. در جلسه شهید شد. و حاج یحیی مرد جنگ مسلحانه بود. در حال جنگ و در میدان جنگ شهید شد. خدا، خوب حجت تمام می‌کند. و وای به حال کسانی‌که بعد از اینهمه حجت، باز راه گمراهی در پیش بگیرند. خدایا این قربانیان از فرزندان ابراهیم را بپذیر و ما را از عارفان به حقشان قرار بده.