با سلام خدمت استاد محترم و تشکر از پاسخگویی خوبتان به سوالات من دختری 23 ساله هستم که از سن 19 سالگی خواستگارانی دارم. اما متاسفانه تمام خواستگاران من ملاکشان زیبایی چهره و رنگ پوست و اندازه قد است. من اصلا دختر زشتی نیستم. فقط شاید زیبا نباشم و قد رشید و بلندی ندارم و قدم متوسط است. ولی در عوض با خانواده و اصیل هستم. اصلا نمیخواهم از خودم تعریف کنم ولی من دختری محجبه و حافظ قرآنم. شاید زیبایی صورت به آن معنای پری چهره بودن را نداشته باشم ولی سعی میکنم زیبایی سیرت را داشته باشم. بیشتر خواستگاران من از اصل و نسب خانواده ما و نوع پوشش و منش من اطلاع دارند اما متاسفانه ملاک همه آدم ها تغییر کرده است. همه، دنبال زیبایی چهره و قد بالای 170 هستند. دیگر ملاک ازدواجشان خوب بودن دختر نیست. راستش من وقتی خواستگارانم می آیند به منزل و بعد با نگاهی سنگین می روند و پشت سرشان هم نگاه نمیکنند، خیلی ناراحت میشوم. همش احساس میکنم شاید عیب بزرگی دارم. گاهی احساس ذلت و خوار شدن میکنم. یک بار با یک مشاور ، این حرفها را در میان گذاشتم و او به من گفت خواستگاری که بخواهد به خاطر صورت و چهره بگذارد برود، همان بهتر که برود. راستش صحبت ایشان را قبول داشتم اما بحث نیازها چه میشود؟ یا اصلا با خورد شدن اعتماد به نفس و روحیه ام چه کنم؟ 🍃🌸 پاسخ استاد پوراحمد 🌹🍃 همانند گل است 🍃🌹👇 💓 @hamsaranekhoob