⭕️ شیعه حسینی، و زیست اخلاقی در فضای مجازی (4) 🔹 نقش «معادباوری» در تقویت انگیزش اخلاقی کاربرانِ فضای مجازی الف) یکی از دغدغه های اصلی اخلاق اندیشان و اخلاق پژوهانِ فضای مجازی یافتن راهکارهایی برای واداشتن کاربران این فضا به مراعات فضائل و پرهیز از ارتکاب رذائل اخلاقی در این فضا است. اما چالشی که در این راه وجود دارد آن است که اولا این فضا چندان نظارت پذیر نیست، ثانیا راهکارهای بیرونی از قبیل نظارت والدین بر فرزندان یا فیلتر کردن سایت ها و شبکه ها به راحتی قابل دور زدن است. از این رو، بایستی بیشتر به دنبال راهکارهایی بود که ناظر به درون شخص باشد. مزیت این راهکارها آن است که اجرایی شدن آن فقط و فقط به خواست و میل درونی خود کاربر بستگی دارد و به همین خاطر انگیزه اش برای عمل کردن به آنها زیاد است. ب) از دین و باورهای دینی هم می توان برای تقویت نظارت درونی و انگیزه سازی برای پرهیز از کارهای نادرست در فضای مجازی بهره فراوان برد. امام حسین(ع) در مواضع مختلف و با بیان های گوناگون راهکاری را برای درست زندگی کردن ارائه کرده اند که امروز می توانیم از آن برای زیست اخلاقی در فضای مجازی هم استفاده کنیم. سخنان امام را، که ناظر به مسئله «زودگذر بودن دنیا» و در پیش بودن «مرگ و زندگی اخروی» است، می توان تحت عنوان «معادباوری» نام¬گذاری کرد. مثلا ایشان پس از اشاره به مرگ انسان های گذشته، می گوید: ای فرزند آدم! «به یاد مرگ و جایگاه خودت در قبر باش. خود را محضر خداوند ببین، در حالی که اعضا و جوارح ات علیه تو شهادت می دهند در روزی که قدم ها لغزان است، و قلب ها از وحشت به گلو ها می رسد،‌ چهره برخی سفید و چهره برخی سیاه می شود،‌ اسرار هویدا، و میزان عدل بر پا می شود» (دیلمی، ارشاد القلوب، ج۱، ص 29-30). ج) انسان معادباورِ می تواند نسبت به دیگر کاربران فضای مجازی انسانی اخلاقی تری باشد، چرا که: 🔸1. معتقد است همه کارهای خوب و بد او در این فضا در نامه اعمالش ثبت می شود، و در آخرت نسبت به تک تک آنها باید پاسخ¬گو باشد و تشویق یا تنبیه می شود؛ حتی اگر بتواند در این دنیا کوکی ها (cookies) یا جای پای فعالیت های خود در فضای مجازی را پاک کند. 🔸2. می داند کارهای درست یا نادرست او در این فضا در آخرت، آشکار و محاسبه می شود. و حتی اگر با هویت ناشناس هم در فضای مجازی فعالیت کند و بتواند نظارت دیگران را دور بزند، نمی تواند خود را از نگاه نافذ خداوند (که در کمین گاه اوست) پنهان کند. 🔸3. بر این باور است که دنیا و اهل دنیا ماندگار نیستند و بقا مختص ذات خداوند است؛ از این رو فعالیت هایی را که از طریق فضای مجازی انجام می دهد به خاطر رضایت خداوند انجام می دهد، نه رضایت اعضای کانال یا صفحه مجازی اش،‌ یا خرید لایک و کامنت و تبلیغ و تشویق دیگران. 🔸4. در نگاه او،‌ کاربران فضای مجازی «اعضای خانواده خداوند» هستند. از این رو، همان گونه که حرمت و احترام صاحب¬خانه را نگه می دارد، با خانواده او هم مهربان است و قبل از انتشار هر پیام یا نظر در این فضا دقت می کند که مبادا موجب توهین و تحقیر و بی احترامی نسبت به آنها شود. 🔸5. می داند که در آخرت، اعضا و جوارح او نسبت به کارهایی که انجام داده شهادت می دهند. به همین خاطر مواظبت می کند که مبادا در فضای مجازی چشم او هر مطلبی را ببیند یا گوش او هر صدایی را بشنود، یا دست او بر روی هر لینک و پیوندی کلیک کند. 🔸6. نسبت به مراعات «حق الناس» حساسیت ویژه ای دارد، چرا که می داند در قیامت خداوند اگر حق خود بگذرد از حقوق دیگران تا وقتی رضایت نداده اند نمی گذرد. از این رو نسبت به وقت و هزینه ای که دیگران برای استفاده از مطالب ارسالی او مصرف می کنند احساس مسوولیت می کند،‌ و دقت می کندکه مبادا با کارهایی چون ارسال مطالب بی فایده یا کم فایده یا غیرمرتبط با موضوع گروه، گفت و گوهای جدل آمیز و بی ثمر، وقت و سرمایه دیگران را ضایع کند. 🔸7. چون می داند که روزی باید پاسخگوی کارهای خود در فضای مجازی باشد سعی می کند کار این دنیا را به آن دنیا واگذار نکند. به همین خاطر، اگر با گفتار و کردار خود در فضای مجازی موجب تضییع حق الله شد با توبه و انابه به درگاه حضرت حق و انجام کارهای نیک، خطای خود را جبران کند. و اگر حق الناس را زیر پا گذاشت، به هر طریق که ممکن است در صدد جبران خطای خود و جلب رضایت صاحبان حق برآید. ✍️حسینعلی رحمتی 11 مرداد 1401 @harahmati #شیعه_اخلاقی